Ο Παναθηναϊκός έχασε στην Βαρκελώνη με 80-72 από την Μπαρτσελόνα, σκορ που είναι τιμητικό για την Ελληνική ομάδα με βάση την απόδοση της κυρίως στην 2η και 3η περίοδο.
Ο Παναθηναϊκός απέναντι σε μία καταπληκτική και πλήρης ομάδας παρατάχθηκε με τους δυο γκάρντ του (Σλουκα- Βιλντόζα) απόντες αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία, όχι για την ήττα αλλά για τον τρόπο που ήρθε.
Και όταν λέμε τρόπο εστιάζουμε σε δυο συγκεκριμένες περιπτώσεις.
-Ο αριθμός των ριμπάουντ στο πρώτο ημίχρονο προκαλεί τρόμο. 27-9. Ανδρικό εναντίον Παμπαίδων. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί το τελικό 42-29 να κρύψει την αλήθεια πάνω σε αυτό το κομμάτι. Aν βλέπεις ο Αμπρίνες να έρχεται με φόρα για φόλλου κάρφωμα αρκεί για να καταλάβει κανείς τι έγινε.
-Το ποσοστό της Μπαρτσελόνα στα τρίποντα. 22%. Τρως 80 πόντους. Βρίσκεται πίσω με 26 πόντους και η αντίπαλη ομάδα έχει βάλει 4 τρίποντα. Με απλά λόγια σημαίνει ότι δεν έχεις κάνει απολύτως τίποτα στην άμυνα. Στα pick and roll σε τρυπάνε όπως θέλουν. Την μπάλα την κυκλοφορούν… όπως θέλουν. Στην ατομική άμυνα σε περνάνε όπως θέλουν. Γενικώς σε κάνουν ότι, όπως και όποτε θέλουν.
Στα αρνητικά φυσικά και παρουσία- απουσία παικτών από τον αγώνα όπως ο Χουάντσο. Που αφενός για ένα ανεξήγητο λόγο δεν είναι aggressive στο επιθετικό κομμάτι από την αρχή της χρονιάς (Με εξαίρεση τα ματς με τον Ολυμπιακό) και στην άμυνα ήταν σε άλλο γήπεδο με αποκορύφωμα τα κοψίματα στην πλάτη του από την τελική γραμμή του Πάρκερ, που ένα εξ αυτών προκάλεσε και την αλλαγή του από τον Αταμάν που είχε γίνει… Τούρκος από αυτά που έβλεπε.
Αν υπάρχει ένα ελπιδοφόρο μήνυμα, αν και για να είμαστε ειλικρινείς όλα γίνανε στο Garbage Time των Μωραϊτη, Μπαλτσερόφσκι και η παρουσία των Καλαϊτζάκη, Μαντζούκα κυρίως στην άμυνα. Ο Παναθηναϊκός και με την προσθήκη του Ναν έχει πλέον αρκετές λύσεις. Δεν έχει ανάγκη να κλείσει τουλάχιστον από τώρα το rotation και πρέπει όλοι οι παίκτες να νιώθουν σημαντικοί κατά την διάρκεια της χρονιάς.
Υ.Γ. Είναι αναγκαίο να το πούμε; Ας το πούμε. Αν λες ότι έχεις στόχους σαν ομάδα για ψηλά φέτος δεν υπάρχει άλλη εκδοχή. Νίκη στο Βερολίνο και 3 συνεχόμενες μετά στο σπίτι σου. Αλλιώς ΟΑΚΑ we have a problem.
Ο Παναθηναϊκός πήρε μια μεγάλη νίκη στο ΣΕΦ απέναντι στον Ολυμπιακό. Μια νίκη που αυτή τη στιγμή μετρά μόνο στην ψυχολογία που κακά τα ψέματα είχε τσαλακωθεί με τη συντριβή στο Super Cup, και την ήττα στην Ευρωλίγκα στην παράταση και φυσικά στην βαθμολογία του πρωταθλήματος που ουσιαστικά οι πράσινοι εξασφάλισαν πλην συγκλονιστικού απροόπτου το πλεονέκτημα έδρας για τους τελικούς καθώς με το καινούργιο σύστημα του πρωταθλήματος θέλει μια νίκη ακόμα στους επόμενους δυο γύρους.
Στα του αγώνα. Ο Παναθηναϊκός προσέγγισε τον Ολυμπιακό με τακτική καταστροφής του παιχνιδιού του αντιπάλου του. Έβγαλε εκτός λειτουργίας την επίθεση των ερυθρόλευκων με διάφορα τρικ και στην ουσία έβαλε εκνευρισμό στην αντίπαλη πλευρά.
Ποια ήταν τα τρικ. Κυρίως τρία που έκαναν την διαφορά σε άμυνα αλλά και επίθεση.
1)Η είσοδος του Μήτογλου σε θέση ‘5’ όπου και την άμυνα έδεσε και στην επίθεση έκανε θραύση ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο με το pick and pop που έπαιζε στην κορυφή με τον Σλούκα, και βρισκόταν συνέχεια μόνος του για να εκτελέσει.
2)Η άνοδος του Χουάντσο στην θέση ‘3’. Αφενός άνοιξε τους χώρους στην επίθεση και βρήκε και ελεύθερα σουτ αλλά κυρίως στην άμυνα. Ο Παναθηναϊκός άνοιξε τα χέρια, έβγαλε πολλά deflections, κυριάρχησε στα ριμπάουντ με την τριάδα (Χουαντσο, Λεσόρ και Μήτογλου) και περιόρισε την δράση των Μιλουτίνοφ, Φαλ. Οι δυο.. δεινόσαυροι του Ολυμπιακού είχαν 8 πόντους συνολικά με 8 σουτ.
3)Ο Αταμάν διαπίστωσε έγκαιρα σε κρίσιμο σημείο της αναμέτρησης ότι ο μόνος που θα μπορούσε να κρατήσει τον Ολυμπιακό κοντά στο σκορ ήταν μόνο ο Γκος. Η απόφαση του να βάλει τον Χουάντσο επάνω στον Αμερικανό αποδείχθηκε κομβική, μιας και ο Ισπανός έκρυψε το καλάθι του point guard των ερυθρολεύκων.
Όλα τα φώτα θα πέσουν και δικαίως πάνω στον Μήτογλου. Νομίζω όμως ότι απόψε είδαμε των ορισμό των αθόρυβων παικτών που κάνουν την διαφορά. Ο Χουάντσο ήταν καταπληκτικός κυρίως στην άμυνα αλλά και στην επίθεση. Πάρα πολύ καλοί οι Γκραντ και Γκαι με τον δεύτερο να περιορίζει την δράση του Γουόκαπ σε μεγάλο βαθμό ενώ έβαλε και 11 πόντους με τρία τρίποντα.
Ο Σλούκας ήταν άστοχος αλλά σε γενικές γραμμές στάθηκε πολύ καλά στο παρκέ κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο. 5 πόντους με 2/9 σουτ αλλά και 5 ασίστ και 5 ριμπάουντ. Και αν κάποιοι νομίζεται ότι ο Σλούκας ήταν κακός να σας πω αν δεν το έχετε ήδη μάθει ότι ο Σλούκας στην στατιστική +/- ήταν ο καλύτερος παίκτης του Παναθηναϊκού με 18 βαθμούς. Όταν δηλαδή ήταν μέσα ο Παναθηναϊκός είχε το μεγαλύτερο προβάδισμα του.
Και φυσικά ο άνθρωπος που άλλαξε όλη την αναμέτρηση και που είχαμε τονίσει ότι η πραγματική απουσία όλο αυτόν το καιρό. Ο παίκτης που δεν καλύπτονταν με τίποτα. Ο Ντίνος Μήτογλου. Ίσως αυτή τη στιγμή ο πιο κομβικός παίκτης της ομάδας του Αταμάν. Δεν είναι μόνο οι 20 πόντοι. Είναι η άμυνα του, τα κοψίματα, οι καλύψεις στις περιστροφές, και η σιγουριά που έδινε όταν ήταν μέσα. Άντε να πείσεις ότι αυτός ο άνθρωπος έμεινε 18 μήνες εκτός δράσης.
Η νίκη μεγάλη για τους λόγους που αναφέραμε στην αρχή. Αλλά αυτό τελειώνει απόψε. Ο Παναθηναϊκός για να πούμε ότι βελτιώθηκε πραγματικά θα πρέπει σε ένα σερί αγώνων να δείξει ότι έχει αλλάξει. Ότι παλεύει στην άμυνα όπως απόψε στο ΣΕΦ. Ότι προσπαθεί συνεχώς να βρει τις καλύτερες λύσεις και συνεργασίες στην επίθεση. Και πάνω από όλα ότι αυτό το γκρουπ γίνεται ομάδα σιγά- σιγά. Όπως απόψε.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Ο Παναθηναϊκός νίκησε την Μπασκόνια και πήρε μια ανάσα στην βαθμολογία της Ευρωλίγκα καθώς κακά τα ψέματα, όσο νωρίς και αν είναι, ένα ενδεχόμενο 1-4 με τρία χαμένα στο ΟΑΚΑ θα έκανε την κατάσταση πάρα πολύ δύσκολη.
Οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια τονίζουν κάποιοι. Βέβαια πολλές φορές είναι και ένα ωραίος τρόπος για να πεις ψέματα αλλά ας μείνουμε στο πρώτο σκέλος.
Ο Παναθηναϊκός σημείωσε 95 πόντους. Και τους σημείωσε γιατί ευτύχησε να έχει σε καταπληκτική κατάσταση μέσα και έξω από το καλάθι τους Λεσόρ και Μήτογλου. Όταν αυτοί οι δυο είναι σε τέτοια βραδιά στην ουσία θες 2-3 παίκτες Support group. Αυτοί βρέθηκαν στα πρόσωπα των Σλούκα, Γκραντ και Γκαι και ήρθε το νικηφόρο αποτέλεσμα.
Τα λάθη δεν έλειψαν στην επίθεση και σε μερικές φάσεις φάνηκε η έλλειψη ψυχολογίας για κάποιους παίκτες (Μπαλτσερόφσκι) που αντί να τελειώσει την φάση από την καρδιά της ρακέτας πήγε να πασάρει στον Χουάντσο στην γωνία που είχε κάνει ήδη κίνηση από την τελική γραμμή.
Δέχθηκε 81 πόντους. Κάποιες φορές η άμυνα ήταν πάρα πολύ καλή, αλλά η καλή επίθεση πάντα νικά την καλή άμυνα, όπως στο εκπληκτικό τρίποντο του Μαρινκοβιτς από την γωνία μπροστά στον κρεμασμένο επάνω του Χουάντσο.
Κάποιοι άλλοι πόντοι όμως είναι εντελώς αδικαιολόγητοι Γίνονται για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι μετά από αυτό με την Μακάμπι και είναι δεδομένο ότι ο Παναθηναϊκός θα το πληρώσει ακριβά σε επόμενες αναμετρήσεις αν δεν το λύσει.
ΚΟΡΥΦΑΙΟ πρόβλημα των παικτών του Αταμάν αυτή τη στιγμή είναι το αμυντικό transition η αλλιώς οι επιστροφές στην άμυνα που λέγανε οι παλιοί. Χαρακτηριστικές φάσεις που δίνουν ψυχολογία και εύκολους πόντους στις ομάδες που το κάνουν και που σμπαραλιάζει τα νεύρα της ομάδας που το δέχεται. Είναι αδιανόητο να πετυχαίνεις καλάθι στα έξι δεύτερα πριν το φινάλε της περιόδου, και στον χρόνο αυτό παίκτης να διασχίζει ανενόχλητος το γήπεδο (Μανιον) και να σκοράρει τρίποντο χωρίς ΕΣΤΩ ΕΝΑΣ να βρεθεί μπροστά του. Το ίδιο είχε γίνει με την Μακάμπι όπου μετά από καλάθι με μια πάσα ο Λορέντζο Μπράουν είχε βάλει ανενόχλητος lay up.
Οι επιστροφές στην άμυνα και το πως διαχειρίζονται τις επιθέσεις των αντιπάλων είναι ένα θέμα για τον Παναθηναϊκό καθώς η ανισορροπία κάνει την εμφάνιση της πολύ συχνά.
Ο Παναθηναϊκός έβγαλε ένταση στο παιχνίδι του, δημιούργησε φάσεις, προσπάθησε στην άμυνα ειδικά στις σετ επιθέσεις. Αλλά αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς αν ο Παναθηναϊκός έχει μπει σε ένα δρόμο βελτίωσης θα φανεί την Δευτέρα στο ΣΕΦ και την άλλη εβδομάδα στο Παλάου Μπλαουγκράνα με αντίπαλο την Μπαρτσελόνα. Δεν μιλάμε απαραίτητα για νίκη αλλά για εικόνα ομαδική πρωτίστως και ατομικής κάποιων παικτών.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Ο Ολυμπιακός νίκησε εύκολα τον Παναθηναϊκό και κατέκτησε το Super Cup στην Ρόδο.
Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς μια πολύ καλή ομάδα νίκησε μια υπό κατασκευή πολύ καλή ομάδα.
Δεν χρειάζεται νομίζω να αναλύσουμε τα πως και το γιατί. Ο Ολυμπιακός είναι μια ΟΜΑΔΑ με αυτοματισμούς, ρόλους και ένα τρόπο παιχνιδιού που εύκολα όποιος έρχεται μπορεί να ενσωματωθεί.
Από την άλλη ο Παναθηναϊκός έχει ένα πολύ καλό ρόστερ αλλά μέχρι εκεί. Προσπαθεί να γίνει ομάδα αλλά αυτό θέλει χρόνο και υπομονή.
Μια μόνο παρατήρηση θα κάνω για τον Παναθηναϊκό. Ναι προφανώς δεν είναι έτοιμος. Ούτε ο Ολυμπιακός είναι (έχει περιθώρια για ακόμα καλύτερο μπάσκετ). Ναι δεν έχει αυτοματισμούς και πολλά άλλα πράγματα που απαιτείτε χρόνος για να γίνουν.
Αλλά το να έχεις 0/14 τρίποντα, το να μην επιστρέφεις στην άμυνα, το να μην υπάρχει στο πρώτο ημίχρονο αδύνατη πλευρά ποτέ και πουθενά δεν νομίζω ότι θέλει χρόνο. Είναι βασικά πράγματα που αλλοίμονο αν χάσουν οι πράσινοι χρόνο για να τα δουλέψουν.
Η ήττα αυτή ήρθε για τον Παναθηναϊκό στην καλύτερη στιγμή. Ναι χάθηκε ένας τίτλος (Εγώ προσωπικά δεν δέχομαι ατάκες ποιο super cup κτλ, ένας τίτλος είναι πάντα ένας τίτλος) αλλά ήρθε την καλύτερη στιγμή για να γίνει το αυτονόητο.
ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΟΥΝ ΑΠΑΝΤΕΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ!!!
-Οι παίκτες να καταλάβουν ότι χρειάζεται πολύ και σκληρή δουλειά.
-Η Διοίκηση να έχει υπομονή ότι χρειάζεται μεν και χρήμα αλλά και πολλά άλλα για να φτιαχτεί μια ομάδα.
- Ο Αταμάν (που προσωπικά σέβομαι σαν προπονητή και δηλώνω λάτρης του μπάσκετ που παίζει) να γίνει πιο σεμνός και να καταλάβει ότι πολλές φορές οι δηλώσεις επικράτησης (πρωτάθλημα – πρόκριση σε Φ4 κτλ) γυρίζουν μπούμερανγκ.
- Ο κόσμος να καταλάβει ότι από την μια στιγμή στην άλλη δεν γίνονται θαύματα. Θέλει δουλειά και υπομονή. Και αν μη τι άλλο δεν αποθεώνουμε σαν τρελοί έναν προπονητή, χωρίς να έχει δείξει ακόμα τίποτα στην ομάδα. Όσο καλός και να είναι και όσο και επιτυχημένος να έχει υπάρξει.
Τα τεχνικά θα τα βρει ο κοουτς και το επιτελείο του. Έχει την δικιά του φιλοσοφία που βασίζεται στο να σουτάρουν όλοι, στο να μην έχει καθαρόαιμο άσο (έχει μόνο έναν παίκτη αυτή τη στιγμή) και να έχει combo guards και όλα τα άλλα. Τίποτα δεν θα αλλάξει την άλλη Παρασκευή είτε νικήσει ο Παναθηναϊκός είτε όχι. Είπαμε μια πολύ καλή ομάδα κατασκευάζεται αλλά απέναντι της έχει ΗΔΗ μια πολύ καλή ομάδα. Kαι στην Ευρωλίγκα υπάρχουν τουλάχιστον 10 ομάδες αυτή τη στιγμή με ρόστερ για F4.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Το να καθήσεις να κάνεις αναλύσεις για τα φιλικά προετοιμασίας είναι το λιγότερο αφελές. Πόσο μάλλον σε φιλικά που γίνονται 10 μέρες μετά την έναρξη της προετοιμασίας. Για αυτό λοιπόν κανένα συμπέρασμα δεν βγαίνει ούτε για τον Παναθηναϊκό με τις πέντε απουσίες και χωρίς προπονητή (Απουσία Αταμάν λόγω προβλήματος στην Πόλη), ουτε για τον Ολυμπιακό που πήγε με μισή ομάδα στην Πάτρα για το φιλικό με τον Προμηθέα.
Το μόνο με βάση το βίντεο που θα σας δείξουμε πιο κάτω μπορούμε να πούμε, είναι οτι η μη παρουσία του Μιχαλιουκ στο ρόστερ της ομάδας του Παναθηναϊκού, καθώς και το ότι υπάρχουν πολλοί που μπορούν να δημιουργήσουν φάσεις, ίσως μας κάνει να δούμε φέτος τον πραγματικό Μάριους Γκριγκόνις. Έναν παίκτη που κάνει συγκεκριμένα πράγματα στο παρκέ. Έναν εκπληκτικό spot shooter, έναν παίκτη που κινείται χωρίς την μπάλα εξαιρετικά. Το φιλικό του Παναθηναϊκού χθες στην Λιουμπλιάνα το απέδειξε. 12 πόντους χωρίς ούτε μια ντρίμπλα. Αυτός είναι ο Γκριγκόνις που λατρεύτηκε στην Ζαλγκίρις και έκανε και εξαιρετική χρονιά στην ΤΣΣΚΑ. Ένας παίκτης με συγκεκριμένες αρετές και αδυναμίες. Πέρυσι με το ρόστερ που φτιάχτηκε ο Λιθουανός μας έδειξε μόνο τις αδυναμίες του, καθώς απλά αναγκαζόταν να κάνει... αυτά που δεν μπορεί να κάνει. Να βάζει την μπάλα στο παρκέ συνεχώς, να δημιουργήσει μέσα απο pick and roll κτλ.
Φέτος με την παρουσία παικτών όπως οι Σλούκας, Βιλντόζα, Γκραντ, ακόμα και ο Μπαλτσερόφσκι που έχει δείξει ότι μπορεί να κοιτάξει απο το post την αδύνατη πλευρά ο Γκριγκόνις θα βρει την ευκαιρία να εκτελέσει πολλές φορές και μόνος του.
Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι ο Εργκίν Αταμάν που άλλαξε όλους τους ξένους απο το περσινό ρόστερ, κράτησε μόνο αυτόν και μάλιστα ζητούσε την παραμονή του ακόμα και αν γινόταν η μεταγραφή του Μίχαλιουκ.
Κάθε παίκτης θέλει το ιδανικό περιβάλλον για να δείξει το ταλέντο του. Πέρυσι μόνο τέτοιο δεν ήταν για τον Μάριους Γκριγκόνις. Φέτος είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ η μεγάλη του ευκαιρία.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Η Εθνική ομάδα τερμάτισε 15η και για 14η χρονιά δεν κατάφερε κάτι σπουδαίο. Για να μιλήσουμε όμως λίγο με την γλώσσα της αλήθειας. Είναι αποτυχία η φετινή πορεία αυτής της ομάδας; Προσωπικά θεωρώ πως όχι. Προδιαγεγραμμένη ίσως αλλά όχι αποτυχημένη γιατί πολύ απλά δεν είμασταν για παραπάνω.
Δυστυχώς με τις αντιδράσεις όλων γίνεται εύκολα κατανοητό γιατί τα ‘’στείρα’’ καλοκαίρια της Εθνικής το πιο πιθανόν είναι να συνεχιστούν. Γιατί καθόμαστε και ασχολούμαστε με αυτούς που λείπουν, για το αν ο Μποχωρίδης κάνει η όχι, γιατί το ένα και γιατί το άλλο, και αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα.
Το μπάσκετ μας ξεπέρασε και πλέον δεν είμαστε και τόσο καλοί όσο κάποιοι θεωρούν.
Υστερούμε σε βασικά κομμάτια και αγωνιστικά αλλά και σε θέματα φιλοσοφίας.
Αγωνιστικά
Ομάδα με αθλητικά προσόντα; ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ
Ομάδα με καλούς σουτέρ; ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ
Ομάδα με κίνηση χωρίς την μπάλα στην επίθεση; ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ
Ομάδα με ικανότητα στο ένας εναντίον ενός; ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ
Δεν έχεις αθλητικότητα, δεν έχεις σουτ, δεν κινείται κανείς στην επίθεση, δεν περνάς τον αντίπαλο σου. Τι ακριβώς μας μένει. Η άμυνα θα πει κάποιος που διαχρονικά είμαστε καλοί. Σας έχω νέα. Ημασταν καλοί.
Μια ομάδα πλήρης πέρυσι με Γιάννη κτλ δέχθηκε 107 πόντους από την Γερμανία. 92 φέτος από την Λιθουανία.
Φιλοσοφίας
Μια ομάδα που κάθε χρόνο ανάλογα με τους παίκτες που έχει αλλάζει τον τρόπο παιχνιδιού της. Με τον Γιάννη τρέχουμε. Χωρίς τον Γιάννη σετ επίθεση. Καμία ενιαία φιλοσοφία.
Μόνο δικαιολογίες έλειπε ο Αντετοκούνμπο, έλειπε ο Σλούκας, έλειπε ο ένας, έλειπε ο άλλος. Και από την Λιθουανία έλειπε ο Σαμπόνις αλλά το μπάσκετ που παίζει είναι διαστημικό. Γιατί; Γιατί παίζουν το ίδιο στυλ παιχνιδιού από τις μικρές ηλικίες μέχρι την μεγάλη χωρίς καμία μετάλλαξη.
Η Λετονία παίζει χωρίς τον Πορζίνγκις που σαν απώλεια είναι μεγαλύτερη και από του Γιάννη για εμάς. Αυτή την μπασκετάρα την παίζει όμως γιατί 2 χρόνια έχει τον ίδιο προπονητή (Μπάνκι) που πάντρεψε την φιλοσοφία του με το ταλέντο των παικτών. Με τον Ζάγκαρς της Νεβέζις να κάνει όργια. Ένα παιδί 23 χρόνων. Καλύτερος δεν είναι του Μωραϊτη. Αλλά ξέρει τι πρέπει να κάνει μέσα στο γήπεδο.
Ας το καταλάβουμε πια. Μας έχει ξεπεράσει το σύγχρονο μπάσκετ. Χωρίς σουτ και ικανότητα στο ένας εναντίον ενός θα βγαίνεις Τρίτη ομάδα στην διοργάνωση στα σκριν και θα είσαι κάτω μόνο από το Ιραν. Την ίδια ώρα που η Λιθουανία που έβαλε 110 πόντους στην Αμερική είναι 17η στον τομέα αυτό.
Το γεγονός ότι πήρε παικταράδες ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός έχει μια σπουδαία ομάδα δεν σημαίνει ότι έχουμε και υψηλού επιπέδου παίκτες.
Αν σταματήσουμε να νομίζουμε ότι είμαστε το κέντρο της γης μπασκετικά, καθίσουμε και δούμε τα λάθη μας και πάνω από όλα εκσυγχρονιστούμε με το σύγχρονο μπάσκετ αφήνοντας κατά μέρους ψυχές, καρδιές και αυταπάρνηση ίσως στο μέλλον μπορέσουμε να επιστρέψουμε εκεί που είμασταν. Έχουμε μικρύνει σαν μέγεθος και ζούμε πλέον με τα μεγαλεία του παρελθόντος.
Aς αλλάξουμε τρόπο σκέψης από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο ξεκινώντας από τους προπονητές των μικρών τμημάτων. Αν το αναπτυξιακό πρόγραμμα εστιάσει πάνω σε αυτά που μας λείπουν σαν χώρα τότε μπορεί και να καταφέρουμε να φτάσουμε ψηλά.
Μέχρι τότε απεριόριστο σεβασμό στην προσπάθεια των αθλητών που πήγαν εκεί. Σεβασμός απεριόριστος αλλά όχι και πανηγύρια και δηλώσεις τύπου κρατάμε την ενότητα και την ομοψυχία.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε και δείχνει να μην έχει σταματημό στις μεταγραφές. Κερασάκι στην τούρτα φυσικά δεν ήταν άλλο από την μεταγραφή του Κώστα Σλούκα. Όχι γιατί προέρχεται από τον αιώνιο αντίπαλο αλλά γιατί είναι ένας παίκτης που άμεσα μπορεί να σε ανεβάσει επίπεδο.
Σε αυτό το σημείο όμως είναι καλό για να μην τρελαίνονται οι φίλοι του Παναθηναϊκού να πούμε κάποια πράγματα ΤΩΡΑ που οι μεταγραφές (και καλές μεταγραφές) έρχονται η μια πίσω από την άλλη.
Ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή δημιουργεί ένα πάρα πολύ δυνατό ΡΟΣΤΕΡ. Χωρίς καμία αμφιβολία. ΟΜΑΔΑ όμως ακόμα δεν είναι. Και δεν ξέρει κανείς αν θα γίνει. Σίγουρα η απόκτηση κάποιων παικτών και του Αταμάν αποτελεί εχέγγυο ότι κάποια στιγμή ο όρος ομάδα θα εμφανιστεί. Αλλά αυτή τη στιγμή μιλάμε για ένα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ρόστερ που φτιάχνεται αλλά κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου θα μιλάμε για ένα γκρουπ με 12-13 καινούργιους παίκτες , καινούργιο τεχνικό τιμ και…. ΟΛΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ.
Άρα τι χρειάζεται;
Από την πλευρά του προπονητή και των παικτών: Δουλειά και πίστη στο πλάνο.
Από την διοίκηση και τον κόσμο: Υπομονή και στήριξη.
Μην περιμένετε να μπει ο Παναθηναϊκός και να τα σαρώνει όλα από το πρώτο επίσημο ματς. Αυτά δηλαδή του Super Cup. Ομάδα δεν μπορεί να υπάρξει με 12-13 παίκτες καινούργιους από τον Σεπτέμβριο, ούτε από Οκτώβριο. Με το νέο έτος θα πρέπει να φανούν τα πρώτα σημάδια. Μέχρι τότε (μακάρι όχι) αλλά πολύ πιθανόν να υπάρξουν τρελά σκαμπανεβάσματα.
Μέσα σε όλα αυτά ο Παναθηναϊκός καταφέρνει πριν τα μέσα Ιουλίου να φτιάξει κάτι που του έλειπε πάρα πολύ τα προηγούμενα χρόνια και που το πλήρωσε πολύ ακριβά. Αυτό δεν είναι άλλο από τον Ελληνικό κορμό.
Σλούκας, Μωραϊτης, Αντετοκούνμπο, Μήτογλου, Μαντζούκας και αναμένοντας την κατάληξη σε περιπτώσεις 4+2 παικτών: Αγραβάνη, Παπαπέτρου, Παπαγιάννη και Παναγιώτη Καλαϊτζάκη ενώ Αβδάλας και Σαμοντούροφ έρχονται.
Αυτό είναι για μένα η μεγαλύτερη επιτυχία του Παναθηναϊκού και που σε μεγάλο βαθμό στηρίχθηκε η επιτυχία του Ολυμπιακού τα τελευταία δυο χρόνια. Μην ξεχνάτε ότι στα χρόνια της κυριαρχίας του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη εκτός από τους ξένους οι πράσινοι διέθεταν τους καλύτερους Έλληνες παίκτες.
Εν πάση περιπτώση οι μεταγραφές δεν έχουν τελειώσει και θα δούμε πολλά και για τις δυο ομάδες μας στην Ευρωλίγκα. Απλά να θυμάστε ότι μια ομάδα δεν φτιάχνεται μόνο με αστέρια. Χρειάζονται και παίκτες με συγκεκριμένο ρόλο. Οπότε να μην υπάρχει δυσαρέσκεια για ονόματα τύπου Γκραντ (που στην τελική MVP στο Eurocup ήταν ο άνθρωπος).
Υ.Γ. Κανένας παίκτης δεν μπορεί να εξασφαλίσει την επιτυχία σε μια ομάδα. ΝΟΜΟΣ!!!
Απλά θυμηθείτε τι έγινε την σεζόν που ο Βασίλης Σπανούλης μετακινήθηκε στον Ολυμπιακό το 2010. Ο Παναθηναϊκός πήρε πρωτάθλημα και Ευρωλίγκα.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Ο Παναθηναϊκός έχασε στο ΣΕΦ από τον Ολυμπιακό παρότι έκανε μεγάλη προσπάθεια προδομένος από τα λάθη στην άμυνα κυρίως στο τέλος στα σουτ των Ουοκαπ και Βεζένκοφ.
Όσο και να μην αρέσει το γεγονός αυτό είναι αλήθεια. Όσες ελπίδες έχει ο Παναθηναϊκός να κάνει διπλό στην Μακάμπι, στην Μονακό η στην Μαδρίτη αλλά τόσο είχε και στο ΣΕΦ.
Μια ομάδα σκορποχώρι τόσων μηνών προσπαθεί να γίνει ομάδα απέναντι σε ένα σύνολο που χτίζεται τρία χρόνια και φτάνει στο πικ του με την φετινή απόδοση.
Ο Παναθηναϊκός όπως και στο ΟΑΚΑ στο πρωτάθλημα έτσι και στο ΣΕΦ είχε πλάνο. Ένα σχέδιο. Κάπου πόνταρε στην τελική.
-Πίεσε την πρώτη πάσα στην περιφέρεια και χάλασε σε μεγάλο βαθμό το καταπληκτικό passing game του Ολυμπιακού που αυτό έφερε και κακά σουτ.
-Για πρώτη φορά δεν δημιούργησαν οι ψηλοί του Ολυμπιακού από μέσα προς τα έξω κυρίως ο Φαλ. Βέβαια αυτό ήταν το ένα σκέλος. Το άλλο λέει ότι δεν μπόρεσαν να σταματήσουν και πάλι τους ψηλούς των ερυθρόλευκων μόνο που στην θέση του Φαλ ήταν ο Μπλακ.
Σε ατομικό επίπεδο βλέπουμε:
-Έναν Μαντζούκα που πλέον λογίζεται σαν κανονικός παίκτης και όχι σαν ελπίδα.
-Τον Γκριγκόνις να είναι ο παίκτης που γνωρίσαμε σε Τενερίφη, Ζαλγκίρις και ΤΣΣΚΑ.
-Έναν Μπέικον σαφώς πιο σοβαρό αγωνιστικά και ας σκοράρει λιγότερο.
-Σχέδιο εκμετάλλευσης ψηλών
Τι δεν έχουμε δει μέχρι τώρα.
-Μια βελτίωση πλην σπανίων περιπτώσεων στο να διαβάζουν οι παίκτες τα μις-ματς σε καταστάσεις 5 vs 5. Παίζει να είναι οι πράσινοι μέσα στο top3 των χειρότερων ομάδων στον τομέα αυτό.
-Πνευματική συγκέντρωση για μεγάλο χρονικό διάστημα στο παιχνίδι. Κυρίως στην έναρξη των δευτέρων ημιχρόνων.
Από εκεί και πέρα για να μην παρεξηγηθούμε. Δεν θεωρώ ότι αυτός ο Παναθηναϊκός μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα απέναντι στον Ολυμπιακό. Νομίζω και ο πλέον αδαής το αντιλαμβάνεται. Σίγουρα όμως μπορεί να παρουσιαστεί με αξιοπρέπεια στους τελικούς και να χτίσει κάποια πράγματα ενόψει της επόμενης χρονιάς.
ΥΓ. Η λογική λέει Ουόλτερς σαν αυτός που θα κοπεί από την 6αδα των ξένων στα playoffs στο Ελληνικό πρωτάθλημα και η ομάδα θα πάει με Λι, Μπέικον, Γκριγκόνις, Γκουντάιτις, Ουίλιαμς και Πονίτκα.
Όμως με δεδομένη την παρουσία του Μαντζούκα στο ‘4’.
Με την παρουσία και του Αγραβάνη που μπορεί να βοηθήσει στην θέση αυτή.
Με τον Λι που σε καμια περίπτωση δεν αντέχει να βγάζει σαράντα λεπτά.
Μήπως πρέπει να παρθεί ένα ρίσκο και να μείνει εκτός ο Ουίλιαμς για να υπάρχει μια ποιοτική λύση στο ‘1’.
Υ.Γ.2 Ο τρόπος που ο Γιώργος Μπαρτζώκας και ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή εκτοξεύει την πορεία κάποιων παικτών είναι εκπληκτική. Καλύτερα παραδείγματα απο τους Ουοκαπ, ΜακΚισικ, Βεζένκοφ και Μπλακ δεν υπάρχει.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Το basket247.gr(όπως προβλέπει η νομοθεσία και τηρώντας όλες τις προβλεπόμενες διαδικασίες) οφείλει να ενημερώνει τους επισκέπτες αυτού του ιστότοπου για την αποδοχή ή μη των cookies κατά την είσοδο τους στο site www.basket247.gr