Ο Παναθηναϊκός έχασε από την Μονακό στο ντεμπούτο του Βασίλη Σπανούλη στον πάγκο των Μονεγάσκων με 88-91 και βρίσκεται πλέον στην 6η θέση της βαθμολογίας της Ευρωλίγκα. Οι πράσινοι ήταν ‘καλοί’ στην επίθεση αλλά τραγικοί στην άμυνα και δίκαια ηττήθηκαν από την σταθερή καθόλη την διάρκεια της αναμέτρησης (εξαίρεση ένα 5λεπτο) Μονακό.
Ο Παναθηναϊκός εδώ και καιρό έχουμε πει ότι έχει αγωνιστικά προβλήματα. Που σε κάθε αγώνα κάνουν την εμφάνιση τους. Σήμερα για να διαπιστώσει κανείς τα αίτια της ήττας μπορεί να βρει διάφορα στοιχεία. Δυο όμως κάνουν την διαφορά που αν τα προσθέσεις σου δείχνουν αμέσως το γιατί οι πρωταθλητές Ευρώπης ηττήθηκαν.
Οι πράσινοι δέχθηκαν 22 πόντους από αιφνιδιασμό και 25 από τα λάθη του. Σύνολο 47 πόντοι. Τέτοιο νούμερο το κάνουν μόνο ομάδες τοπικού και μάλιστα χαμηλού επιπέδου και όχι ομάδα Ευρωλίγκα.
Ο Παναθηναϊκός στην άμυνα ήταν απλά τραγικός. Άφηνε συνεχώς ελεύθερα τρίποντα (10/22 οι νικητές), υπήρχε αργοπορία στις περιστροφές ειδικά στα pick and roll που ο ψηλός έβγαινε high flat (ψηλά δηλαδή στο παίκτη που έχει την μπάλα). Η μπάλα έσπαγε και οι αργές επιστροφές ήταν λουκούμι για τα τρομερά γκαρντ των Μονεγάσκων.
Μια άμυνα κακή από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Πόσο δύσκολο ήταν να χρησιμοποιηθεί ο Καλαϊτζάκης που θεωρείτε από τους καλύτερους αμυντικούς στην Ευρώπη ειδικά πάνω στην μπάλα; Δεν μπορεί για ακόμα ένα παιχνίδι να δέχεσαι στο ΟΑΚΑ πάνω από 90 πόντους. Πόσους θα βάλεις 120; Είναι φανερό (δεν ξέρω το λόγο) ότι οι παίκτες του Αταμάν δείχνουν ότι δεν θέλουν να βάλουν το κορμί τους στην άμυνα, εμφανίζονται ανορεκτικοί και χωρίς ενέργεια.
Ο Παναθηναϊκός έχει μεγάλο ταλέντο στην επίθεση. Πλέον όμως άπαντες θα πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν φτάνει αυτό. Ταλέντο χωρίς σκέψη και κατεύθυνση δεν σε πάει πουθενά. Με το σκορ στο 86-85 και ένα λεπτό πριν το τέλος οι επιθέσεις ήταν να μείνει η μπάλα στα χέρια σου και να κάνει ένα σουτ ο Χουάντσο υπό κακές προϋποθέσεις , και μετά το τρίποντο του Λόιντ, ο Ναν να κάνει ένα τραβηγμένο σουτ από τα μαλλιά.
ΑΝ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ δεν παίξει άμυνα και σύντομα θα βρεθεί προ εκπλήξεως. Εμπειρία έχουν και στο παρκέ και στον πάγκο, ας βρουν την λύση.
Σε αυτό το σημείο καλό είναι δώσουμε και τα εύσημα στην Μονακό. Μια ομάδα που παρουσιάστηκε συμπαγής, με ομαδικότητα (10 ασίστ από τις 26 ο Τζειμς) και ο Σπανούλης είχε καταλυτικό ρόλο από τον πάγκο. Ειδικά η απόφαση του να παίξει με πέντε κοντούς στην ουσία έκρινε το παιχνίδι όταν απέναντι βλέπουμε συνεχώς τα ίδια πράγματα.
Υ.Γ. Ο Οσμάν δεν πρόκειται, όπως και ο Παπαπέτρου να προσφέρουν ειδικά στην επίθεση εάν δεν εμπλακούν λίγο παραπάνω στο παιχνίδι και φύγει λίγο η μπάλα πιο γρήγορα από τα γκαρντ τους. Μην περιμένετε να δείτε καμία απόδοση όπως με αυτή που είχε ο Οσμάν με την Εθνική Τουρκίας.
Υ.Γ. Τα τρία γκαρντ μέχρι τώρα ηταν ευλογία στην επίθεση. Αρχίζω να πιστεύω όμως ότι στην άμυνα είναι πρόβλημα και πρέπει να βρεθεί μια λύση.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Ο Παναθηναϊκός έχασε στο Κάουνας από την Ζαλγκίρις και υποχώρησε στο 7-4 στην βαθμολογία της Ευρωλίγκα. Οι πράσινοι παρατάχθηκαν χωρίς τον Αταμάν στον πάγκο και με απουσίες αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Είναι λίγο άστοχο να μιλάει αυτός ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός για απουσίες.
Στα του παιχνιδιού τι να αναλύσεις όταν ο Παναθηναϊκός χάνει 4ο ματς στην Ευρωλίγκα με τον ίδιο τρόπο. Άθλιο ξεκίνημα στην πρώτη περίοδο και γενικά στα πρώτα ημίχρονα, και οι πρωταθλητές Ευρώπης βρίσκονται να κυνηγούν στο σκορ από την αρχή της αναμέτρησης. Καμία διάθεση στην άμυνα, αργές περιστροφές, κακές αποστάσεις στην επίθεση. Και ξαφνικά γυρίζει το κουμπί στην επανάληψη αλλά προφανώς σε αυτό το επίπεδο δεν αρκεί ένα 10 λεπτο, γιατί στο Κάουνας ο Παναθηναϊκός έπαιξε μια περίοδο μπάσκετ και όχι ένα ολόκληρο ημίχρονο. Με απλά λόγια ξεκίνησε άσχημα, επέστρεψε προς στιγμήν στο ματς αλλά τελείωσε άσχημα και ήρθε φυσιολογικά η ήττα.
Χωρίς μαλλιά στη γλώσσα αλλά και στο πληκτρολόγιο. Είναι προφανές ότι τα 4 γκαρντ ακόμα ψάχνουν τον ρόλο τους και την χημεία τους μεταξύ τους. Όλοι θέλουν την μπάλα στα χέρια, όλοι θέλουν να δημιουργήσουν, να σκοράρουν, αλλά η μπάλα είναι μια.
Από εκεί και πέρα θα πρέπει ίσως να γίνει προφανές στους παίκτες ότι οι καλύτεροι σε κάθε αγώνα θα τελειώνουν το ματς και όχι τα ονόματα. Από αυτή την σκοπιά θεωρώ ότι ο Γιουρτσεβέν θα έπρεπε να είναι στο παρκέ στο τέλος και όχι ο Λεσόρ. Ο Γάλλος πάλευε μόνος του, προσπαθούσε να ποστάρει αλλά η άμυνα της Ζαλγκίρις με έναν παίκτη από μπροστά και πίσω έτοιμοι να επέμβουν σε περίπτωση λόμπας πάσας είχε σαν αποτέλεσμα και ο Λεσόρ να μην παίρνει την μπάλα και η επίθεση να κολλά δραματικά ψάχνοντας τον απεγνωσμένα.
Το άλλο βασικό ζήτημα είναι το μυαλό και η ψυχολογία του Κέντρικ Ναν. Είναι προφανές ότι ο Αμερικανός σουπερ σταρ έχει χάσει το μυαλό του όσον αφορά το θέμα με τους διαιτητές. Θεωρεί και κάποιες φορές δικαίως ότι δεν έχει τον σεβασμό των διαιτητών και αυτό του προκαλεί αρνητικές εκρήξεις με αποτέλεσμα να έχει δεχθεί πέντε τεχνικές ποινές σε 11 ματς, όταν πέρυσι δεν γνωρίζαμε αν μιλάει καν. Το παράδοξο δεν είναι ότι ο Ναν δεν παίρνει τα φάουλ. Τα παίρνει. Αλλά αυτά είναι όλα χαμηλά και σπάνια για βολές.
Με αυτά και με αυτά ο Παναθηναϊκός μπαίνει σε μια τετράδα δύσκολων αγώνων που δεν θα κρίνουν αλλά θα δείξουν πολλά για το που πάει η ομάδα και σε τι κατάσταση βρίσκεται. Θεωρώ ότι επιβάλλεται για να παραμείνει ψηλά το 2/2 με Μονακό και Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ και μια τουλάχιστον νίκη σε Βελιγράδι και Πόλη απέναντι σε Παρτίζαν και Εφές.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Οι μικρές νίκες του Αταμάν
Ο Παναθηναϊκός πέρασε από την Μπολόνια επικρατώντας της Βίρτους. Ένα κλειστό παιχνίδι που κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Με πρωταγωνιστή στο φινάλε… ένα παίκτη του Eurocup που γκρίνιαζαν όλοι όταν οι πρωταθλητές Ευρώπης πριν από 16 μήνες ανακοίνωναν την απόκτηση του Τζέριαν Γκραντ. Ενός παίκτη που παραλίγο να θαφτεί στην Αρμάνι από τον Μεσίνα, έκανε πάταγο στην Άγκυρα στο Eurocup και έπαιξε την ζαριά της καριέρας του στον Παναθηναϊκό και ήρθαν οι εξάρες.
Ο Γκραντ στο τελευταίο 1,5 λεπτό με το σκορ στο 72-72 και μέχρι την λήξη έχει κάνει.
-Μεγάλο τρίποντο μπροστά στον Σενγκέλια για το 72-75
-Ασίστ πάρε- βάλε στον Λεσόρ
-Άμυνα και κερδισμένο φάουλ.
-2/2 βολές
Σπαθιά δεν κατάπιε αλλά έφταναν τα παραπάνω.
Οι πράσινοι ήταν καλοί σε αυτό το ματς στο πρώτο ημίχρονο. Με καλή κυκλοφορία μπάλας ειδικά μετά τα pick and roll του Σλούκα, είχε τον έλεγχο της αναμέτρησης για μεγάλο διάστημα με κορυφαίο τον Ναν. Στην επανάληψη έχασε πολλά ελεύθερα σουτ, στην άμυνα έδειξε ολιγωρία σε σημαντικά κομμάτια και βρέθηκε στην τελική ευθεία πίσω στο σκορ με 68-66. Εκεί ο Παναθηναϊκός έβγαλε ενέργεια και με παίκτες κλειδιά τον Γκραντ και τον Καλαϊτζάκη (με τον δεύτερο να εξαφανίζει το καλάθι από την όραση του Κορντινιέ) και τον Λεσόρ να καθαρίζει την μπουγάδα στο φινάλε οι Πράσινοι έφτασαν στην 4η εκτός έδρας νίκη τους.
Από εκει και πέρα καλό θα ήταν να σταθούμε σε μικρές λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά σε μια ομάδα σε αυτό το επίπεδο.
-Γιουρτσεβέν: Αναπληρωματικός του Λεσόρ: 10 λεπτά με 7 πόντους (χωρίς να χάσει σουτ) και 5 ριμπάουντ. Εξαιρετική δουλειά.
-Χουάντσο: Πήρε μόλις τρια σουτ. Έβαλε τα δυο. 4 πόντους. Και τελείωσε με δείκτη αξιολόγησης 12. Αυτό πάει να πει ότι σε όλα τα άλλα κομμάτια του παρκέ ήταν μπροστάρης. Και είναι ίσως ο μόνος παίκτης που κάνει τόση δουλειά στο παρκέ που δεν αντικατοπτρίζεται σε αριθμούς.
-Καλαϊτζάκης: Μπήκε και έκανε το 6λεπτο της διαφοράς στην άμυνα. Ο Κορντινιέ που έβλεπε διαδρόμους καθόλη την διάρκεια της αναμέτρησης, σταμάτησε να απειλεί και ήταν θεμέλιος λίθος στο φινάλε για να έρθει αυτή η νίκη.
-Παπαπέτρου: Εξαιρετική δουλειά σε μια θέση που υπάρχει και ο Όσμαν με τον Γκριγκόνις. Η ομάδα είναι πάνω από όλα. Με την Μακάμπι ήταν ο Όσμαν. Στην Μπολόνια ήταν ο Παπαπέτρου. Κάθε φορά και διαφορετικός πρωταγωνιστής.
Παίκτες που σε ματς παίζουν ελάχιστα και μετά στο άλλο παιχνίδι πατάνε παρκέ και γίνονται πρωταγωνιστές. Ο Αταμάν είναι συνεπής σε αυτό που λέει διαρκώς: Βάζει μέσα αυτούς που θεωρεί ότι θα του φέρουν την νίκη. Κοιτάει την φανέλα μπροστά και όχι πίσω στο όνομα.
Ο Παναθηναϊκός έχει πλέον μια πεντάδα αγώνων με μεγάλο βαθμό δυσκολίας. Ζαλγκίρις εκτός, Μονακό και Μπαρτσελόνα εντός και εκτός με Παρτίζαν και Εφες. Πιο σημαντικό και από τις νίκες (που δεν συζητάμε ότι είναι) είναι η διαρκής βελτίωση της ομάδας και να είναι όλοι χωρίς προβλήματα υγείας στο γήπεδο.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός προσέφεραν μια απίστευτη ΜΑΤΣΑΡΑ στο ΟΑΚΑ και θύμισαν ντέρμπι άλλων εποχών με την μπίλια να κάθεται στο κόκκινο. Το λέγαμε, το λέγανε αλλά το απέδειξαν κιόλας. Είναι οι καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή.
-Καμία ομάδα δεν θα άντεχε να μείνει στο παιχνίδι με την εμφάνιση του Ολυμπιακού. Μόνο ο Παναθηναϊκός.
-Καμία ομάδα δεν θα άντεχε αυτή την αντεπίθεση του Παναθηναϊκού στην τρίτη περίοδο. Μόνο ο Ολυμπιακός.
Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι οι θεοί του μπάσκετ απέδωσαν δικαιοσύνη στο ΟΑΚΑ όπως και στο ΣΕΦ πριν 10 μέρες. Ο Παναθηναϊκός κέρδισε δίκαια στο Φάληρο και ο Ολυμπιακός απόψε νίκησε δίκαια στο Μαρούσι.
Οι ερυθρόλευκοι πολύ διαβασμένοι στο πρώτο ημίχρονο. Κέρδισαν σχεδόν 10 κατοχές παραπάνω. Βρήκαν από την αρχή του ματς ψυχολογία. Νίκησαν κατά κράτος στα ριμπάουντ με τον Παναθηναϊκό να μην μπορεί να αντιδράσει και προηγήθηκαν δίκαια με 33-41.
Στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός έκανε ένα τρομερό δεκάλεπτο. Πέτυχε 33 πόντους αλλά δέχθηκε 30 και ο τρόπος που δέχθηκε τα καλάθια θα πρέπει να τον προβληματίσει.
Είναι αδιανόητο σε αυτό το επίπεδο να δέχεσαι 9 συνεχόμενους πόντους με τον ίδιο τρόπο και να μην αντιδράς. Και τις 4 φορές υπεύθυνος είναι ο (κατά τα άλλα πολύ καλός και απόψε) Χουάντσο. Με τον Ουόκαπ να ποστάρει χαμηλά, ο Χουάντσο τρώει back σκριν και ο Βεζένκοφ βάζει τρια καλάθια. Στο τέταρτο αλλάζει με τον Γκραντ αλλά δεν βγαίνει γρήγορα στον Φουρνιέ και τρώει τρίποντο.
Ο Ολυμπιακός σκότωνε ψυχολογικά τον Παναθηναϊκό με τα επιθετικά ριμπάουντ. Πολλοί και δικαίως θα πουν ότι ο MVP είναι ο Φουρνιέ. Αλλά ο κομβικός παίκτης είναι ο Μιλουτίνοφ. Εχει κρατήσει τον Ολυμπιακό όρθιο με καλάθια, επιθετικά ριμπάουντ και καταλυτική παρουσία.
Ο Παναθηναϊκός πάντα στα κρίσιμα σημεία δεν είχε σωστές επιλογές. Το σχήμα με τα τρια γκαρντ δεν δούλεψε με τον Λορέντζο Μπράουν να είναι κακός.
Και οι δυο ομάδες είναι στο 5-3 και σε καλό φεγγάρι. Ο Ολυμπιακός άλλαξε το τσιπακι και πλέον δείχνει τα δόντια του. Μέσα σε 10 μέρες από εκεί που προβλημάτιζε έγινε η πιο φορμαρισμένη ομάδα στην Ευρώπη. Ο Παναθηναϊκός θα συνεχίσει το δρόμο του. Οι δυο ομάδες θα παίξουν πολλές φορές σε Ελλάδα και Ευρώπη και τα καλύτερα έρχονται.
Υ.Γ. Υπήρχε απαγόρευση να πάρει ο Παναθηναϊκός ταιμ-αουτ σήμερα;
Υ.Γ. Τελικά ο Μπαρτζώκας διαχειρίζεται μεγάλα ρόστερ καλά η όχι;
Υ.Γ. Η καλή επίθεση ΠΑΝΤΑ νικά την καλή άμυνα.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Μεγάλη νίκη με καλά στοιχεία αλλά και λεπτομέρειες που χρήζουν άμεσης βελτίωσης
Ο Παναθηναϊκός πέτυχε μια μεγάλη νίκη μέσα στην Πόλη επί της Φενέρ και έδειξε αντίδραση μετά τα δυο προηγούμενα άτυχα αποτελέσματα. Αντίδραση πρωταθλητή Ευρώπης που ήρθε με ωραίο μπάσκετ για τριάντα λεπτά και ένα καταπληκτικό έλεγχο ρυθμού για τρεις περιόδους.
Για τρία δεκάλεπτα λοιπόν ο Παναθηναϊκός τα έκανε όλα σωστά πλην ενός πράγματος. Κυκλοφορούσε την μπάλα καλά, οι παίκτες χωρίς την μπάλα παίζανε υποδειγματικά στο παιχνίδι πίσω από την πλάτη. Είχε σουτ από την περιφέρεια, ήταν κυρίαρχος στα ριμπάουντ και υπήρχε το καθαρό μυαλό σε κάθε τρικ της Φενέρ ώστε να υπάρχει η κατάλληλη απάντηση.
Ποιο ήταν το μελανό σημείο στο διάστημα αυτό; Η τρανζίσιον άμυνα του. Δηλαδή οι επιστροφές. Η Φενέρ έβαλε 6-7 τρίποντα στο πρώτο ημίχρονο με επίθεση σε πρώτο χρόνο. Οι επιστροφές δεν ήταν αυτό που λέμε αργές αλλά δεν υπήρχε η παραμικρή επικοινωνία μεταξύ των παικτών και πάντα κάποιος έμενε ελεύθερος.
Στην τέταρτη περίοδο εκτός του θέματος αυτού ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε πρόβλημα και στην σετ επίθεση. Το pick and roll που διέταζε συνεχώς ο Γιασικεβίτσιους είχε σαν αποτέλεσμα ο ψηλός να βγαίνει hedge out. Η μπάλα έσπαγε στον ψηλό του σκριν και αυτός με την σειρά του μοίραζε την μπάλα στις γωνίες η στις 45ο . Αποτέλεσμα αυτού ήταν ο Μπιμπέροβιτς κατά κύριο λόγο και ο Χολ να κάνουν ζημιά και η Φενέρ να περάσει μπροστά. Και μετά ήρθε ο τελευταίος πραγματικός Έλληνας ηγέτης. Ο Κώστας Σλούκας πήρε την κατάσταση στα χέρια του καθώς στην επίθεση δεν φαινόταν να υπάρχει το παραμικρό σχέδιο και οι παίκτες έδειχναν πελαγωμένοι με τις αλλαγές που έκανε η Φενέρ στην άμυνα από man to man σε ζώνη και το ανάποδο. Με μακρινά σουτ, με σπάσιμο της μπάλας στην κατάλληλη στιγμή στον κατάλληλο παίκτη (βλέπε πάσα στον Λορέντζο Μπράουν για το τρίποντο στο 70-68). Η άμυνα βελτιώθηκε με ένα ανορθόδοξο σχήμα τεσσάρων κοντών στο παρκέ (Σλούκας, Γκραντ, Μπράουν, Ναν) που όμως είχε αποτέλεσμα στην πίεση πάνω στην μπάλα, και οι παίκτες της Φενέρ ένιωσαν ξαφνικά την σπυριάρα 300 κιλά. Ο Λεσόρ κέρδισε όλες τις μάχες με κρίσιμα καλάθια και το ματς τελείωσε με τον Παναθηναϊκό νικητή σε μια έδρα που δύσκολα θα περάσουν πολλές ομάδες και έχοντας τρεις απουσίες (Γκριγκόνις, Παπαπέτρου και Μήτογλου). Παρόλα αυτά θα πρέπει να συνεχίσει την δουλειά και να βρει λύσεις σε κρίσιμα κομμάτια του παιχνιδιού, ειδικά σε θέματα επικοινωνίας στην άμυνα.
Υ.Γ. Ο Λεσόρ ήταν κομβικός στο φινάλε μαζί με τον Σλούκα. Το κρυφό χαρτί όμως για την απόδοση του αυτή δεν ήταν άλλο από την παρουσία του Ομερ Γιουρτσεβέν που με 12 πόντους και 6 ριμπάουντ έδωσε πολύτιμες λύσεις και… ανάσες στον Γάλλο σέντερ.
Υ.Γ. Και να φανταστεί κανείς ότι ο Σλούκας ακόμα είναι στο 60% προσπαθώντας να βρει ρυθμό μετά το χειρουργείο το καλοκαίρι.
Υ.Γ. Αν διορθωθούν δυο τρία πράγματα τότε το μήνυμα θα το λάβει για τα καλά ο Αταμάν από τους παίκτες.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Η διαβολοβδομάδα που έφερε.... διαβόλους στον Παναθηναϊκό και το μοναδικό ίσως θετικό στοιχείο
Ο Παναθηναϊκός επιστρέφει από Παρίσι και Μαδρίτη με 0/2 και έχοντας υποστεί ήττες με διαφορά τεσσάρων πόντων και στις δυο περιπτώσεις. Οι ήττες είναι το λιγότερο την δεδομένη στιγμή. Όχι ότι δεν μετράνε. Αλίμονο. Μετράνε και πολύ μάλιστα, αλλά θεωρώ ότι οι πράσινοι έχουν πολλά να λύσουν και να δουλέψουν στην παρούσα φάση απο το να ασχολούνται με την βαθμολογία.
Ο Παναθηναϊκός είναι μια μπερδεμένη ομάδα αυτή την στιγμή. Ο Αταμάν προσπαθεί να τους χωρέσει όλους και δεδομένα αυτό δεν μπορεί να γίνει. Και έτσι βλέπουμε παίκτες των 20 λεπτών στο ένα ματς να παίζουν 3 στο άλλο και πάει λέγοντας.
Ο Παναθηναϊκός στα χαρτιά ενισχύθηκε ακόμα πιο πολύ σε σχέση με πέρυσι. Στα παιχνίδια όμως βγάζει το πρόσωπο μιας ομάδας που φτιάχνεται τώρα και όλοι γνωρίζουμε ότι δεν είναι έτσι. Ο Σλούκας, ο Μήτογλου. Αναφέρω δυο παίκτες που δείχνουν από την στάση τους μέσα στο παιχνίδι ότι είναι κουρασμένοι και καταπονημένοι και είναι αφύσικό γιατί η σεζόν μόλις ξεκίνησε. Ναι το ξέρω ότι ξαφνικά μπορεί να πατήσουν το κουμπί και να μην τους δούμε, αλλά αυτή τη στιγμή καταγράφουμε τα γεγονότα όπως είναι. Γιατί θέλω να πιστεύω ότι το Μάϊο δεν θα σε περνάει ο Αμπάλδε στο κέντρο του γηπέδου και θα φτάνει σε λει απ με μια ρακέτα που δεν έβλεπες πράσινο χρώμα.
Ο Ναν συνεχίζει να σκοράρει ακατάπαυστα αλλά πολλές φορές μέσω ενός hero ball που όπως είδαμε και πέρυσι δεν εξυπηρετεί πουθενά.
Και πάνω από όλα για ένα ημίχρονο πάντα η άμυνα είναι άθλια σε όλες τις εκφάνσεις της. Ελεύθερα σουτ των αντιπάλων, κακές επιστροφές και περιστροφές, χαμένα ριμπάουντ. Δυο ματς ο Παναθηναϊκός τρέχει να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα στο δεύτερο ημίχρονο.
Είναι ακόμα αρχή; Οι παίκτες νιώθουν κουρασμένοι; Έχουν τόση πίστη στην ομάδα και στον εαυτό τους που θεωρούν ότι θα γυρίσουν εύκολα την κατάσταση; Κανείς δεν ξέρει στο άβατο των αποδυτηρίων τι συμβαίνει. Αυτή τη στιγμή πάντως ο Παναθηναϊκός κάνει πειράματα. Και η βαθμολογία είναι στο 2-2. Οι πρωταθλητές Ευρώπης πρέπει να ξέρουν ότι κανείς δεν θα τους χαριστεί και ότι δύσκολα θα πιάσουν στον ύπνο κάποιον πλέον. Είναι πρωταθλητές και συνήθως τον Πρωταθλητή θέλουν να τον νικήσουν και να τον καθαιρέσουν όλοι.
Το μοναδικό θετικό είναι ο κύριος της φωτογραφίας. Ο Χουάντσο είναι σε αυτό τον πρώτο μήνα ένας τελείως διαφορετικός παίκτης με πέρυσι. Και αν την σεζόν που ολοκληρώθηκε είδαμε τα αμυντικά χαρίσματα του, πλέον γίνεται και σταθερός πόλος στην επίθεση. Με περισσότερη αυτοπεποίθηση στις προσπάθειες του, δείχνει ότι θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην πορεία της ομάδας.
Υ.Γ.1. Δεν αλλάζω γνώμη ακόμα και αν (μακάρι) διαψευστώ στην συνέχεια. Δεν μου αρέσουν οι ομάδες με 8 ξένους και πάνω. Θεωρώ ότι φτιάχνονται δυο ρόστερ και αυτό μόνο καλό δεν κάνει.
Υ.Γ.2. Ο Εργκιν Αταμάν είχε πει ότι είναι και δικό του λάθος ότι δεν μπόρεσε να βρει ένα ρόλο στον Λουκα Βιλντόσα. Ελπίζω να μην συμβεί το ίδιο και με τον Λορέντζο Μπράουν.
Υ.Γ.3 Καταπληκτική απόδοση στην Μαδρίτη από τον Όσμαν. Αν σταθεροποιηθεί δεν βλέπω πως θα βγαίνει από το αρχικό σχήμα στο ‘3’.
Υ.Γ.4. Ράντονιτς - Παναθηναϊκός 19-1. Όχι ότι έπαιξε καταλυτικό ρόλο η διαιτησία στο ματς της Μαδρίτης αλλά το αποτέλεσμα ειναι εντυπωσιακό.
Y.Γ.5 Ο Παναθηναϊκός έχασε από την Ρεάλ. Από την Ρεαλ Μαδρίτης. Απλή υπενθύμιση. Άλλο η κριτική άλλο η ισοπέδωση.
Υ.Γ.6. Ποια εκδίκηση της Ρεαλ βρε φωστήρες; Έχασε με 15 στον τελικό της Ευρωλίγκα και μιλάτε για εκδίκηση στο 4ο ματς της κανονικής περιόδου; Τα θέλετε και τα γράφετε αυτά;
Μιχάλης Σταμουλάκης
Ο Παναθηναϊκός επικράτησε με 94-79 της Μπάγερν Μονάχου και ξεκίνησε με 2/2 την Ευρωλίγκα. Δεν ανακαλύψαμε την Αμερική όταν είχαμε πει στο προηγούμενο άρθρο μας ότι τέτοια εποχή μετράει κυρίως η νίκη. Το είπε και ο Παπαπέτρου με το τέλος του ματς χθες. Ο Παναθηναϊκός είναι ανέτοιμος, όπως και όλες οι ομάδες. Συγκεκριμένα οι δυο Ελληνικές δεν έχουν κάνει ΟΥΤΕ ΜΙΑ προπόνηση με όλους τους παίκτες στην διάθεση τους.
Και αν είναι έτσι γιατί ο Παναθηναϊκός βάζει τέτοια εποχή 94 πόντους και νικάει; Γιατί απλά υπάρχει σταθερότητα και κορμός από την περσινή σεζόν. Οι παίκτες ξέρουν τι θέλει ο Αταμάν. Οι νέοι δείχνουν να προσαρμόζονται ομαλά ψάχνοντας παράλληλα τον χρόνο τους κάτι φυσιολογικό για την εποχή.
Η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με πέρυσι έχει να κάνει ξεκάθαρα με το ρόστερ. Υπήρχε περίπτωση στον περσινό Παναθηναϊκό να έρθει μια εύκολη νίκη με τον Σλούκα να έχει 13 λεπτά συμμετοχής και 0 πόντους. ΟΧΙ!
Απλά φέτος υπάρχει ο Λορέντζο Μπράουν. Υπάρχει από πέρυσι ο Γκραντ. Στο ‘3’ υπάρχουν τρεις παίκτες. Ο Χουάντσο δείχνει ένα εντυπωσιακά διαφορετικό πρόσωπο μαζί με τον Μήτογλου που καλύπτουν το ‘4’. Ο Γιουρτσεβέν προσφέρει ποιοτικά 12-13 λεπτά με τελειώματα πάνω από το καλάθι και ριμπάουντ και δείχνει ότι μπορεί να δώσει τις απαραίτητες ανάσες στον Λεσόρ, που πέρυσι ναι μεν τα κατάφερε αλλά παράλληλα είχε εξοντωθεί με τα 35λεπτά σε κάθε αγώνα.
Όλα όμως θέλουν τον χρόνο τους. Αν η οποιαδήποτε ομάδα πέταγε φλόγες από τώρα αυτό θα ήταν λόγος ανησυχίας. Φορμάρισμα τέτοια εποχή μόνο καλό δεν κάνει. Ο Παναθηναϊκός πηγαίνει τώρα στην διαβολοβδομάδα με ταξίδια σε Παρίσι και Μαδρίτη. Ωραία παιχνίδια αλλά οποιοδήποτε αποτέλεσμα δεν θα αλλάξει το αφήγημα της εποχής. Πολύ νωρίς για συμπεράσματα και κρίσεις παικτών. Η χρονιά μόλις ξεκίνησε. Οι πράσινοι έχουν την αύρα του πρωταθλητή Ευρώπης, έχουν μια ΓΗΠΕΔΑΡΑ στην διάθεση τους αλλά θα πρέπει να βρίσκονται σε ετοιμότητα, γιατί ως γνωστόν αν είναι δύσκολο να ανέβεις στην κορυφή είναι δυο φορές το να διατηρηθείς.
Y.Γ. Η σιωπή που έγινε οργή δεν θα μπορούσε να εκφραστεί καλύτερα από το πανό που ανέβηκε.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Τέτοια εποχή μετράει μόνο ένα πράγμα
Ο Παναθηναϊκός από το αγαπημένο του Βερολίνο ξεκίνησε με νίκη την προάσπιση των κεκτημένων που είχε πάρει στην πρωτεύουσα της Γερμανίας πριν λίγους μήνες. Κέρδισε την Άλμπα και μπήκε με το δεξί στην διοργάνωση. Αυτό είναι που μετράει αυτή την εποχή και για τον Παναθηναϊκό και για όλες τις ομάδες. Η νίκη. Την πήρες; Όλα καλά και συνεχίζεις να δουλεύεις με σκοπό να φτάσεις όσο πιο γρήγορα γίνεται στο επιθυμητό σημείο.
Οι πράσινοι από την αρχή είχαν τον έλεγχο της αναμέτρησης. Τροφοδότησαν τον Λεσόρ και όταν ο Γάλλος δεν κάρφωνε, ‘έσπαγε΄ την μπάλα για τα ελεύθερα σουτ. Η Άλμπα έβρισκε τρόπους να επιστρέφει στο παιχνίδι, αλλά η ποιότητα των πρασίνων είναι τέτοια που σε κάθε δύσκολη στιγμή είχε τις απαντήσεις.
Καθαρά αγωνιστικά ο Παναθηναϊκός δεν είναι έτοιμος κάτι που είναι φυσιολογικό. Σε ομαδικό επίπεδο έγιναν πολλά λάθη κυρίως στην άμυνα, στις περιστροφές αλλά και στην ατομική άμυνα και την επικοινωνία όπου ο Χέρμανσον τρύπαγε πολύ εύκολα σε κάποιες περιπτώσεις την άμυνα των Πρωταθλητών Ευρώπης και Ελλάδας μετά απο pick and roll. Ατομικά ο Οσμάν θέλει περίπου ένα μήνα για να έρθει στο επιθυμητό επίπεδο. Ο Μπράουν με τον Γιουρτσεβέν δείχνουν πιο εγκλιματισμένοι στα της ομάδας και στα θέλω του προπονητή. Μην έχετε αμφιβολία ότι θα έρθει γρήγορα και αυτός (Οσμαν) στο ίδιο μήκος κύματος με τους υπόλοιπους.
Αυτό που δεν άλλαξε από πέρυσι είναι δυο πράγματα.
-Ο Σλούκας και στον πάγκο να είναι πολύ ώρα, και κακό ματς να έχει κάνει, όταν καίει η μπάλα ξέρει τι θα την κάνει καλύτερα από τον καθένα.
-Όταν ο Γκραντ είναι στο παρκέ η άμυνα πηγαίνει δυο επίπεδα πιο πάνω.
Η χρονιά είναι μεγάλη και δύσκολη. Χρειάζεται υπομονή από όλους στον οργανισμό του Παναθηναϊκού και από τον κόσμο. Θα έρθουν και στραβές και ήττες που δεν περιμένει κανείς. Το θέμα είναι να βελτιώνεσαι και την στιγμή που θα κρίνονται όλα να είσαι εκεί και έτοιμος. Όπως πέρυσι. Και ο Παναθηναϊκός θα είναι.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Μερικές σκέψεις για το Προολυμπιακό, την Ελλαδάρα, και τους δημοσιογράφους που δεν ξεχνούν τις ομάδες τους ποτέ
ΜVP του τουρνουά είναι ο Βασίλης Σπανούλης. Δεν ξέρω πραγματικά πως θα εξελιχθεί η καριέρα του, αλλά εδώ και δυο χρόνια αυτά που κάνει σε συλλογικό επίπεδο και στο κομμάτι της Εθνικής είναι απίστευτα.
Όντως μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και την απίστευτη καριέρα που είχε σαν παίκτης. Έδωσε μέσα σε 20 μέρες ρόλους στην ομάδα και οι παίκτες ανταποκρίθηκαν πλήρως. Φτιάχνει την δική του φιλοσοφία μέσα από όλα αυτά που έζησε με προπονητές σαν τον Γιαννάκη, τον Ομπράντοβιτς, τον Ίβκοβιτς, τον Μπαρτζώκα και τον Μπλατ.
-Κατάφερε (επιτέλους) να κάνει τον Γιάννη να αποδώσει σαν μέλος της ομάδας και όχι σαν να είναι ολόκληρη η ομάδα αυτός. Δεν καπέλωσε κανένα παίκτη. Έδωσε κατευθύνσεις. Οι υπόλοιποι εκμεταλλεύτηκαν τον Γιάννη, και ο Γιάννης αυτούς. Ο Γιάννης ήταν ο καλύτερος (μαζί με τον Καλάθη) αλλά και οι υπόλοιποι βγήκαν μπροστά και δεν τον ψάχνανε απελπισμένα όπως τα προηγούμενα χρόνια.
-Το δίδυμο Γουόκαπ-Καλάθης είναι απλά ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΌ. Όταν αυτοί οι δύο είναι μαζί στο παρκέ η ομάδα ελέγχει πλήρως τον ρυθμό σε άμυνα και επίθεση. Αυτοί κατευθύνουν τους άλλους.
Τώρα πάμε στους Ολυμπιακούς αγώνες με Καναδά (10 ΝΒΑερς), Αυστραλία (8 ΝΒΑερς), και Ισπανία. Δύσκολος όμιλος αλλά πραγματικά πιστεύω ότι μπορούμε να περάσουμε και να διεκδικήσουμε πράγματα. Αλλά και να μην γίνει αυτό, όταν υπάρχει αυτή η νοοτροπία (έργο Σπανούλη) αργά η γρήγορα θα έρθει η μεγάλη διάκριση και πάλι.
Τώρα κάτι δημοσιογραφικό. Ασχολούμαστε με τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό, τον Άρη, τους Μπακς κτλ 10 μήνες το χρόνο. Αφήστε έξω από την Εθνική τους συλλόγους για δυο μήνες. Είναι άρρωστο αυτό το πράγμα. Αυτό που έκανε ο Γουόκαπ και ο Λαρεντζάκης πρέπει να είναι οδηγός για όλους.
Δεν θα σταυρώσουμε κανένα άνθρωπο. Και ούτε συμφωνώ με δημοσιογράφο που βγήκε και τον έκραξε πάρα πολύ άσχημα.
Αλλά πηγαίνεις:
Στον Γουόκαπ: Και του λες ένα μήνυμα για τον Σασα Βεζένκοφ και σου λέει ευγενικά εδώ είναι η Εθνική ομάδα φίλε μου.
Και μετά πας στον Λαρεντζάκη και κάνεις την ίδια ερώτηση: Και τρως κράξιμο.
Από Σεπτέμβριο πάλι τα ίδια θα είναι και θα έχουμε ακόμα περισσότερα. Αφήστε το λίγο στην άκρη. Ολυμπιάδα πάμε μετά από 16 χρόνια. Βάλτε στην άκρη τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό και οποιαδήποτε ομάδα. 10 μήνες με αυτές ασχολούμαστε. Δυο μήνες ας πάρουμε ρεπό. Δεν ειναιη ερώτηση το πρόβλημα αλλά ο τρόπος σκέψης εκείνη την ώρα.
Aλλά απο αυτό μέχρι να στέλνουνε σε ένα νεο παιδί που στο κάτω- κάτω έκανε μια όχι λάθος αλλά άκυρη ερώτηση, για την μάνα του και την οικογένεια του έχει μεγάλη διαφορά. Πραγματικά ήθελα να ξέρα τι σκ@τοψυχια κουβαλάνε κάποιοι μέσα τους.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Για αναπληρωματικός, γέρος και παίκτης που ήρθες να φας τα λεφτά … καλός είσαι μάγκα μου!!!
Αδιανοητό, Μυθικό, ανεπανάληπτο, ΜΟΝΑΔΙΚΟ. Ο Παναθηναϊκός. Ο 17ος της περσινής σεζόν. Είναι πρωταθλητής Ευρώπης και πάλι. 7ο αστέρι στην φανέλα του. Σε ποιον να το πεις και να το πιστέψει.
Τα λόγια και οι λέξεις λέγονται και γράφονται δύσκολα αυτή τη στιγμή. Δεν ξέρεις από που να αρχίσεις από που να το πιάσεις. Σε ποιον να το πεις και να το πιστέψει.
-Από το γεγονός ότι η Ρεαλ ξεκίνησε σαν το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Τα έβαζε όλα, πήρε διαφορά 14 πόντων. Όλοι λέγανε τέλος μέχρι εδώ. Και δεν θα μπορούσε να κατηγορήσει κανείς τους παίκτες και τον προπονητή. Αυτοί όμως είχαν αποφασίσει ότι το έργο θα έχει το τέλος που αυτοί θέλουν. Με άμυνα (βγάζω τα συκώτια) κατάπιαν στα επόμενα τριάντα λεπτά τους φαντεζί παίκτες της Ρεαλ και την διέλυσαν με 95-80.
Να μιλήσουμε για ποιον; Όλοι συνεισέφεραν, όλοι έβαλαν το λιθαράκι τους. Αλλά το νούμερο 10 ο αρχηγός της ομάδας ήταν σε άλλη διάσταση.
Ο Κώστας Σλούκας. Η μεγάλη δικαίωση. Ο πιο επιδραστικός παίκτης της Ευρώπης. Έκανε ΜΑΚΡΑΝ την καλύτερη εμφάνιση της καριέρας του. Έχασε μόνο μια βολή. Έβαλε 24 πόντους, σκότωσε την Ρεαλ στην ζώνη και στο τέλος δίκαια φώναζε ποιος; Ποιος; ΕΣΥ!!!
Ναι αυτός που ήταν αναπληρωματικός, γέρος και ήρθε να φάει τα λεφτά του Γιαννακόπουλου. Αυτός έραψε το 7ο αστέρι στην φανέλα με άξιους συμπαραστάτες Γκραντ, Ναν, Μητογλου, Λεσόρ, Χουάντσο, Βιλντόζα και τα άλλα παιδιά. Και τον Εργκιν Αταμάν. Τον Τούρκο που όταν υποσχέται φροντίζει να τηρεί αυτά που λέει.
Θα σας πάω στο Final Four. Θα το πάρουμε. Ο Σλούκας θα βγει μαζί μου MVP. Υποσχέθηκε και τα κράτησε όλα ο άτιμος. Χαλάλι του.
Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε και πλέον αύριο ξημερώνει η πρώτη μέρα της νέας του ζωής. Αυτή του πρωταθλητή Ευρώπης.
Υ.Γ. 7/7 Σε τελικούς Ευρωλίγκα.
Υ.Γ. Που είστε 12 χρόνια βρε εξαφανισμένοι; Στην κορυφή της Ευρώπης. Εκεί είμαστε.
Υ.Γ. Το κάναμε και αυτό, πήραμε το έβδομο με Σλούκα Αρχηγό.
Υ.Γ. Θερμές ευχαριστίες για το δώρο του καλοκαιριού.
Y.Γ. Η διαφορά του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό είναι ο Σλούκας: ΤΣΟΥΣ ΜΑΤΕΟ- ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ
Μιχάλης Σταμουλάκης
Ναι αλλά ποιος θα παίζει άμυνα… ΑΥΤΟΙ!!!
Μην παρεξηγηθούμε με τον τίτλο, το αυτοί πάει στους παίκτες του Παναθηναϊκού και μόνο. Ήταν το ερώτημα που ακουγόταν στην αρχή της χρονιάς. Ποιος θα παίξει άμυνα από τον Παναθηναϊκό. Να λοιπόν που παίζουνε όλοι όχι άμυνα αλλά ΑΜΥΝΑΡΑ και ο 17ος Παναθηναϊκός του Μάϊου του 2023 είναι πλέον στον τελικό της Ευρωλίγκα το Μάϊο του 2024.
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!! Σε ποιον να το πεις και να το πιστέψει. Με το τελικό 73-57 επί της Φενέρ οι πράσινοι πηγαίνουν για το 7ο αστέρι και για το απόλυτο σε τελικούς Ευρωλίγκα. Έχουν κερδίσει και τους 6 που έχουν συμμετάσχει στο παρελθόν και έχουν χάσει μόνο τον τελικό της Σουπρολίγκα από την Μακάμπι την χρονιά που ηταν διαιρεμένη.
Στα του παιχνιδιού τι να πεις; Όλα τελειώνουν σε ένα και μόνο στοιχείο. Ο Παναθηναϊκός δεν βρέθηκε πίσω στο σκορ ούτε μια φορά. Από το αρχικό 3-0 του Ναν μέχρι το τελικό 73-57. Η Φενέρ έκανε την προσπάθεια της. Πλησίασε στο 51-50 αλλά από εκείνο το σημείο 26ο λεπτό και για τα επόμενα εννέα λεπτά έβαλε ένα καλάθι. Ο Παναθηναϊκός σε εκείνο το σημείο παρέμεινε ψύχραιμος. Είχε την τύχη να έχει έναν εκπληκτικό Καλαϊτζάκη που σε ένα τρίλεπτο μέσα έκανε κλέψιμο, τρίποντο, ριμπάουντ και 2/2 βολές. Ο Κρητικός γκαρντ έβαλε το πράσινο τρένο στις ράγες και μετά οι πιο έμπειροι τελείωσαν την δουλειά. Από την Φενέρ από την στιγμή που βγήκε εκτός επιθετικού παιχνιδιού ο Χεις- Ντεϊβις , οι λύσεις στην επίθεση στέρεψαν δραματικά αν αναλογιστεί κάποιος ότι οι Γουιλμπεκιν, Γκουντουριτς, Ντόρσεϊ ήταν παρών-απών από την επίθεση.
Ο Παναθηναϊκός πλέον είναι στον τελικό μετά από 13 χρόνια. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει αρχίσει ο δεύτερος ημιτελικός. Αλλά εδώ που φτάσαμε ισχύει μόνο αυτό που είπε ο Αταμάν στον Γιαννακόπουλο και έπιασαν οι κάμερες: One more.
Υ.Γ. Ο Αταμάν προσφέρει ένα μπασκετικό μάθημα σε όλους όσους ασχολούμαστε με το μπάσκετ από οποιοδήποτε πόστο και ειδικά αυτό της προπονητικής. Δεν υπάρχει σωστή η λάθος φιλοσοφία. Υπάρχει απλά ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. Κάθε άνθρωπος έχει την δική του. Ο Αταμάν πορεύεται με αυτή και έχει δικαιωθεί άπειρες φορές. Ακόμα και αν δεν σου αρέσει ο τρόπος του δεν μπορείς παρά να τον σεβαστείς. Μαγκιά του. Η πίστη που έχει πρώτα από όλα ο ίδιος σε αυτό που κάνει τον έχει φέρει εδώ που είναι. 2-4 ήταν το ρεκόρ τον Νοέμβριο. Κλείστε εισιτήρια για το Βερολίνο είπε. Και όπως αποδείχθηκε ήξερε τι έλεγε.
Υ.Γ.2. Ασύλληπτο. Μια ομάδα με 12 παίκτες καινούργιους, προπονητή, τεχνικό τιμ μέσα σε 8 μήνες από το 17η να είναι στον τελικό.
Μιχάλης Σταμουλάκης
