Η Εθνική ομάδα τερμάτισε 15η και για 14η χρονιά δεν κατάφερε κάτι σπουδαίο. Για να μιλήσουμε όμως λίγο με την γλώσσα της αλήθειας. Είναι αποτυχία η φετινή πορεία αυτής της ομάδας; Προσωπικά θεωρώ πως όχι. Προδιαγεγραμμένη ίσως αλλά όχι αποτυχημένη γιατί πολύ απλά δεν είμασταν για παραπάνω.
Δυστυχώς με τις αντιδράσεις όλων γίνεται εύκολα κατανοητό γιατί τα ‘’στείρα’’ καλοκαίρια της Εθνικής το πιο πιθανόν είναι να συνεχιστούν. Γιατί καθόμαστε και ασχολούμαστε με αυτούς που λείπουν, για το αν ο Μποχωρίδης κάνει η όχι, γιατί το ένα και γιατί το άλλο, και αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα.
Το μπάσκετ μας ξεπέρασε και πλέον δεν είμαστε και τόσο καλοί όσο κάποιοι θεωρούν.
Υστερούμε σε βασικά κομμάτια και αγωνιστικά αλλά και σε θέματα φιλοσοφίας.
Αγωνιστικά
Ομάδα με αθλητικά προσόντα; ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ
Ομάδα με καλούς σουτέρ; ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ
Ομάδα με κίνηση χωρίς την μπάλα στην επίθεση; ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ
Ομάδα με ικανότητα στο ένας εναντίον ενός; ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ
Δεν έχεις αθλητικότητα, δεν έχεις σουτ, δεν κινείται κανείς στην επίθεση, δεν περνάς τον αντίπαλο σου. Τι ακριβώς μας μένει. Η άμυνα θα πει κάποιος που διαχρονικά είμαστε καλοί. Σας έχω νέα. Ημασταν καλοί.
Μια ομάδα πλήρης πέρυσι με Γιάννη κτλ δέχθηκε 107 πόντους από την Γερμανία. 92 φέτος από την Λιθουανία.
Φιλοσοφίας
Μια ομάδα που κάθε χρόνο ανάλογα με τους παίκτες που έχει αλλάζει τον τρόπο παιχνιδιού της. Με τον Γιάννη τρέχουμε. Χωρίς τον Γιάννη σετ επίθεση. Καμία ενιαία φιλοσοφία.
Μόνο δικαιολογίες έλειπε ο Αντετοκούνμπο, έλειπε ο Σλούκας, έλειπε ο ένας, έλειπε ο άλλος. Και από την Λιθουανία έλειπε ο Σαμπόνις αλλά το μπάσκετ που παίζει είναι διαστημικό. Γιατί; Γιατί παίζουν το ίδιο στυλ παιχνιδιού από τις μικρές ηλικίες μέχρι την μεγάλη χωρίς καμία μετάλλαξη.
Η Λετονία παίζει χωρίς τον Πορζίνγκις που σαν απώλεια είναι μεγαλύτερη και από του Γιάννη για εμάς. Αυτή την μπασκετάρα την παίζει όμως γιατί 2 χρόνια έχει τον ίδιο προπονητή (Μπάνκι) που πάντρεψε την φιλοσοφία του με το ταλέντο των παικτών. Με τον Ζάγκαρς της Νεβέζις να κάνει όργια. Ένα παιδί 23 χρόνων. Καλύτερος δεν είναι του Μωραϊτη. Αλλά ξέρει τι πρέπει να κάνει μέσα στο γήπεδο.
Ας το καταλάβουμε πια. Μας έχει ξεπεράσει το σύγχρονο μπάσκετ. Χωρίς σουτ και ικανότητα στο ένας εναντίον ενός θα βγαίνεις Τρίτη ομάδα στην διοργάνωση στα σκριν και θα είσαι κάτω μόνο από το Ιραν. Την ίδια ώρα που η Λιθουανία που έβαλε 110 πόντους στην Αμερική είναι 17η στον τομέα αυτό.
Το γεγονός ότι πήρε παικταράδες ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός έχει μια σπουδαία ομάδα δεν σημαίνει ότι έχουμε και υψηλού επιπέδου παίκτες.
Αν σταματήσουμε να νομίζουμε ότι είμαστε το κέντρο της γης μπασκετικά, καθίσουμε και δούμε τα λάθη μας και πάνω από όλα εκσυγχρονιστούμε με το σύγχρονο μπάσκετ αφήνοντας κατά μέρους ψυχές, καρδιές και αυταπάρνηση ίσως στο μέλλον μπορέσουμε να επιστρέψουμε εκεί που είμασταν. Έχουμε μικρύνει σαν μέγεθος και ζούμε πλέον με τα μεγαλεία του παρελθόντος.
Aς αλλάξουμε τρόπο σκέψης από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο ξεκινώντας από τους προπονητές των μικρών τμημάτων. Αν το αναπτυξιακό πρόγραμμα εστιάσει πάνω σε αυτά που μας λείπουν σαν χώρα τότε μπορεί και να καταφέρουμε να φτάσουμε ψηλά.
Μέχρι τότε απεριόριστο σεβασμό στην προσπάθεια των αθλητών που πήγαν εκεί. Σεβασμός απεριόριστος αλλά όχι και πανηγύρια και δηλώσεις τύπου κρατάμε την ενότητα και την ομοψυχία.
Μιχάλης Σταμουλάκης
