Ο Παναθηναϊκός πήγε στην Πόλη έπαιξε ένα 10λεπτο και από εκεί και πέρα αφέθηκε στις ορέξεις του Καλάθη και του Ουιλμπεκιν. Συντριβή για τους πράσινους που ήταν εξαφανισμένοι σε άμυνα και επίθεση μετά τα πρώτα δέκα λεπτά. Κανείς δεν απαίτησε νίκη απέναντι στην ίσως πιο φορμαρισμένη ομάδα στην Ευρώπη αυτή την στιγμή. Περίμενες όμως να δεις ανταγωνιστικότητα, πάθος και σημάδια που να δείχνουν ότι η ομάδα βαδίζει προς ένα ορισμένο σκοπό.

Τίποτα από αυτά δεν ήρθε.
-Βελτίωση; Καμία!!! Και ατομικά και ομαδικά. Ίδια λάθη από τους ίδιους παίκτες. Μηδεν εγωισμός και αφημένοι στην μοίρα τους.
-Ταυτότητα με βάση την άμυνα των εξαγγελιών στην αρχή της χρονιάς ας μην το συζητήσουμε και σκοτωθούμε στα γέλια εδώ μέσα. Δεν είναι μόνο οι 107. Είναι οι χιλιοι δυο τρόποι που έφαγες καλάθι. Ακόμα και με ένα ‘κερλ’ του Γκουντουριτς που τον ακολούθησε ο Πονίτκα από πίσω και δεν βγήκε ένας να καλύψει και έφτασε μόνος του στο καλάθι.
-Νοοτροπία; Παγιώνεται αυτή που λέει ότι όταν πάω σε ένα συγκεκριμένο μέρος το πρόγραμμα έχει ήττα. Νοοτροπία ομάδας που δεν αρμόζει σε έναν οργανισμό σαν τον Παναθηναϊκό.

Δυστυχώς οι εποχές αλλάζουν και ο Παναθηναϊκός έχει μείνει πίσω. Η Τεχνογνωσία που κάποτε ήταν το νούμερο ένα του συλλόγου έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Λογικό αφού φύγανε όλοι όσοι εκφράζανε αυτή την τεχνογνωσία.

Αν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θέλει να δει και πάλι τον Παναθηναϊκό πρωταγωνιστή θα πρέπει να αρχίσει από την ομάδα εκτός παρκέ και μετά να προχωρήσει σε αυτή εντός.

Υ.Γ. Η διαχείριση του Γιώργου Καλαϊτζάκη είναι απλά ΤΡΑΓΙΚΗ. Κινδυνεύουμε να χάσουμε ένα Ελληνόπουλο μέσα από τα χέρια μας. Επίσης το γεγονός ότι ο Μποχωρίδης από εκεί που τελείωνε το ματς τώρα δεν μπαίνει καν παρκέ τι να υποθέσουμε ότι μπορεί να είναι.

Υ.Γ.2 Ηola Pablo!!! Como estas;