Ο Παναθηναϊκός συνετρίβη από την Άλμπα στην Γερμανία. Από μια ομάδα που την δεδομένη στιγμή παίζει καταπληκτικό μπάσκετ παρά τις απουσίες της. Μπορεί κάποιος να πει ότι το 94-65 αντικατοπτρίζει πλήρως την εικόνα του αγώνα. Μια ομάδα μοντέρνα με πλουραλισμό και ισορροπία στην επίθεση με έναν προπονητή που τείνει να εξελιχθεί σε next big… στην Ευρωλίγκα. Και από την άλλη μια ομάδα που ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι είναι σε διαδικασία αναδόμησης αλλά κάποια πράγματα αν δεν αλλάξουν μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα πράγματα θα είναι όπως και πέρυσι. Και ως γνωστόν το δις εξαμαρτείν….

Μπορεί εύκολα να πει κάποιος ότι λείπει ο Ουόλτερς η ότι δεν έχει έρθει το 4αρι της ομάδας. Σωστά είναι όλα αυτά αλλά..

Για ποιο κορμό και βάση ομάδας μιλάμε όταν:

-Πλην Γκριγκόνις και Λι, όλοι οι ξένοι σου έχουν υπογράψει για ένα χρόνο. Καμία προοπτική για πολλούς από αυτούς.

-Που για άλλη μια φορά πας να φτιάξεις δυο ομάδες. Μια στην Ελλάδα και μια στην Ευρωλίγκα με 8 ξένους. ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ. Θα μου πεις και τι να κάνει; Να μην πάρει 4αρι η να περιμένει την αθώωση του Μήτογλου. Να πάρει από το καλοκαίρι Έλληνα. Με τα καλά του και τα στραβά του. Όλοι ξέρουμε ποιος ήταν.

-Καις από πολύ νωρίς ένα ταλαντούχο παίκτη σου, που δεν σου πιάνει και θέση ξένου καθότι Έλληνας. Αν ο Νίκος Χουγκάζ δεν πάτησε παρκέ σήμερα στο Βερολίνο με την διαφορά στο -30 τι ακριβώς περιμένουμε αυτό το παιδί και πότε το περιμένουμε να μας το δώσει. Βασικά το ερώτημα είναι αν θα τον αφήσουμε να μας δείξει κάτι.

-Ο Παπαγιάννης ήταν μακράν ο χειρότερος του γηπέδου όχι απλά του Παναθηναϊκού. Αν είναι να εξαρτιόμαστε πότε θα γυρίσει ο Ουόλτερς για να βάλουμε τον Έλληνα σέντερ στο παιχνίδι καήκαμε. Αλλά και αυτός θα πρέπει να καταλάβει ότι αυτή τη στιγμή κάνει μάγκες παίκτες που δεν θα έπρεπε καν να τον κοιτάζουν.

Ο Αργύρης Πεδουλάκης είχε πει ότι σε ομάδες που χτίζονται οι δύσκολες βραδιές θα είναι πολλές. Αλήθεια μεγάλη είπε. Αλλά ποιος ευθύνεται για αυτές τις βραδιές.

Επαναλαμβάνω ότι υπάρχουν πολλές δικαιολογίες. Και ότι πρέπει ο κόσμος να έχει υπομονή. Το θέμα είναι όμως ότι επειδή ακόμα είναι αρχή και δεν έχει χαθεί τίποτα να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να πούμε ειλικρινά στον κόσμο: ΤΙ ΔΙΑΟΛΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ.
Μια πρόσκαιρη επιτυχία;
Ένα κορμό σε βάθος χρόνου;
8-9-10-145 ξένους και κανέναν Έλληνα.
Μόνο Έλληνες;

Αν ο Ράντονιτς καταφέρει και κάνει χωριό και φτιάξει ομάδα αυτή την Βαβέλ έχει κερδίσει την Ευρωλίγκα στην καρδιά μας. Θέλει πολύ δουλειά, πολύ υπομονή. Μακάρι να ξέρουν τι κάνουν και εμείς να είμαστε οι πρώτοι που θα το χαρούμε και θα το πανηγυρίσουμε. Υπομονή να υπάρξει αλλά και μυαλό να γίνουν γρήγορα οι όποιες αλλαγές απαιτηθούν.

Μιχάλης Σταμουλάκης