Από χθες μετά την βαριά ήττα του Παναθηναϊκού από τον Ερυθρό Αστέρα έχει αρχίσει ένας πόλεμος στα social media με διάφορες προεκτάσεις. Από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, μέχρι τους Αλβέρτη και Διαμαντίδη, τον Δημήτρη Πρίφτη, τους παίκτες κτλ.
Ένα πράγμα που πραγματικά με τρελαίνει ειδικά να το βλέπω σε κείμενα δημοσιογράφων είναι να προσπαθούν όλες οι ευθύνες και η κριτική να πηγαίνει σε ένα πρόσωπο πάντα. Δεν γίνεται να φταίει ένας στις ήττες. Δεν είναι τένις. Είναι μπάσκετ. Ομαδικό άθλημα που ξεκινάει έξω από τις γραμμές και τελειώνει με τους αθλητές μέσα.
Οι ευθύνες του Δημήτρη Γιαννακόπουλου είναι γνωστές. Σεβαστό να θέλει να απεμπλακεί από τα δρώμενα της ομάδας αλλά όταν κουβαλάς αυτό το όνομα πρέπει η να φροντίσεις για την επόμενη μέρα, ή να κρατήσεις την ομάδα σε ένα αξιοσέβαστο επίπεδο μέχρι να βρεθεί αγοραστής τιμώντας με τον καλύτερο τρόπο την αυτοκρατορία που έχτισε ο Παύλος και ο Θανάσης.
Από εκεί και πέρα όμως: Έχεις μπάτζετ 5 εκατομμύρια. Μικρό αλλά και η Μπάγερν που έφτασε ένα καλάθι πριν το F4 πέρυσι 6 είχε. Αν υπάρχει λογική μπορεί να φτιαχτεί μια αξιόμαχη ομάδα.
Διαμαντίδης- Αλβέρτης: Όνειρο το γεγονός ότι τρέχουν αυτοί οι δυο άνθρωποι την ομάδα και μακάρι να μείνουν ακόμα και αν βρεθεί αγοραστής.
ΑΛΛΑ
Δεν μπορώ να καταλάβω αυτούς που έτσι και πεις ότι οι Διαμαντίδης- Αλβέρτης έχουν ευθύνες είναι έτοιμοι να σε κατασπαράξουν. Δεν ζήτησε κανείς να τους πάρουν τα κεφάλια. Ούτε να φύγουν από την ομάδα. Αλλά πώς να το κάνουμε. Τον Παναθηναϊκό… τρέχουν. Είναι λογικό να υπάρξει ΚΡΙΤΙΚΗ στις επιλογές τους. Και αυτή την στιγμή έχουν και αυτοί ευθύνη. Όπως έχουν στα καλά (Νταμπλ πέρυσι- Super Cup φέτος) , έτσι έχουν και στα άσχημα. Δεν είναι κανείς στο απυρόβλητο. Ξαναλέω όχι με διάθεση καρατόμησης τους αλλά με σκοπό να βρεθεί μια λύση.
Διαβάζω από χθες ότι την μικρότερη ευθύνη την έχει λέει ο Δημήτρης Πρίφτης. Έχω ξεκαθαρίσει την άποψη μου για τον προπονητή Πρίφτη( Τον θεωρώ από τους καλύτερους προπονητές που έχουμε στην Ελλάδα) αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι ο προπονητής έχει την μικρότερη ευθύνη.
-Δεν έφερα εγώ 8 ξένους οι περισσότεροι από το κάτω ράφι. Εκ των οποίων ο ένας έχει σε 8 ματς 13 στα 50 σουτ. Ξένοι επιπέδου Παναθηναϊκού αυτοί την στιγμή λογίζονται μόνο οι Μεικον, Σαντ Ρος και Νέντοβιτς και λίγο ο Οκάρο (ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ).
-Δεν ετοίμασα εγώ την ομάδα πνευματικά να χάνει από τα αποδυτήρια.
-Δεν δήλωσα εγώ ότι ο Γουόλτερς (η επιτομή του ‘1’ ) δεν είναι καλύτερος από αυτούς που έχουμε.
-Δεν έχτισα ουσιαστικά δυο ομάδες (1 για Ελλάδα, 1 για Ευρωλίγκα)
-Δεν απαξίωσα εγώ τον Μποχωρίδη και ξαφνικά μπαίνει χθες να παίξει με την διαφορά στους τριάντα πόντους.
-Δεν δήλωσα εγώ ότι η ομάδα θα παίζει άμυνα και έχουμε γίνει η χαρά του κάθε πικραμένου.
-Δεν πήρα εγώ από τον κόσμο την ελπίδα και την προοπτική. Μια ομάδα που ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων δείχνει να μην έχει μέλλον. Η θα χτιστεί κορμός με τον Πέρι, τον Φερέλ και τον Έβανς.
Πρέπει να παρθούν αποφάσεις άμεσα. Δεν είναι ότι η ομάδα περνάει μια κακή περίοδος. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει συνοχή σαν οργανισμός αυτή την στιγμή. Αγωνιστικά κανείς δεν ξέρει τι θέλει να παίξει. Το ρόστερ είναι μπερδεμένο. Χωρίς ξεκαθάρισμα ρόλων. Αν θέλουμε να σωθεί η χρονιά στην Ελλάδα και στην Ευρωλίγκα να βελτιωθεί θα πρέπει άμεσα να γινει ανακατανομή ρόλων. Και ίσως και αλλαγές προσώπων. Όχι στην τεχνική ηγεσία αλλα στους παίκτες. Αλλά αν δεν υπάρχουν λεφτά ας μην αποκτηθούν άλλοι στην θέση τους. Όχι μέτριοι αντί μετρίων.
Μιχάλης Σταμουλάκης
