Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στους τελικούς του πρωταθλήματος με το Λαύριο με το σκορ στο 1-1 και όντας Κυπελλούχος. Το πιο λογικό είναι την επόμενη εβδομάδα και πρωταθλητής.

Αυτό όμως που καίει όλους τους φίλους της ομάδας δεν είναι άλλο από το τι θα γίνει την νέα χρονιά. Ποιοι θα φύγουν, ποιοι θα ανανεώσουν και τι θα γίνει με τον Προπονητή.

Ουπς! Πιάσαμε λαβράκι εδώ. Ο Όντεντ Κάτας παρότι δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι έχει βγει έξω από τους στόχους της ομάδας (Στην Ευρωλίγκα τι θα μπορούσε να αλλάξει, πήρε το Κύπελλο και πηγαίνει και για το πρωτάθλημα) δεν απολαμβάνει της εμπιστοσύνης και την στήριξη των φιλάθλων η έστω ενός πολύ μεγάλου ποσοστού αυτών.

Τι συμβαίνει λοιπόν με τον Κάτας; Είναι άδικη η όχι η κριτική που του ασκείται;

Ας τα πάρουμε από την αρχή και σε κομμάτια.

Γεγονός 1^ο

Ο Όντεντ Κάτας ήρθε στον Παναθηναϊκό μεσούσης της σεζόν. Από αυτή την άποψη είναι λίγο δύσκολο να αλλάξει εντυπωσιακά τα πράγματα σε άμυνα και επίθεση.

Γεγονός 2^ο

Το ότι ήρθε στην ομάδα μεσούσης της σεζόν δεν αναιρεί το δικαίωμα κριτικής στον φίλαθλο κόσμο. Η μια δικαιολογία είναι ότι δεν είναι δικό του το ρόστερ. Η άλλη όμως εκδοχή λέει ότι δεν του έβαλε κανείς το μαχαίρι στο λαιμό για να δεχθεί. Ήξερε που ήρθε, σε ποια ομάδα και με ποιες απαιτήσεις.

Γεγονός 3^ο

Η ομάδα του Παναθηναϊκού έχει τρομερά κενά με βασικότερο αυτό στον άσο. Είναι μεγάλο μείον για τον οποιοδήποτε προπονητή. Σε αυτό να προσθέσουμε και τον μοναδικό παίκτη που θα μπορούσε να δημιουργήσει τραβώντας παίκτες επάνω του και απελευθερώνοντας τους υπόλοιπους. Ο λόγος φυσικά για τον Νέντοβιτς, που ο Κάτας δεν πρόλαβε να τον χαρεί καθόλου. Μα δεν μπορεί να νικήσει το Λαύριο; Ναι χωρίς άσο θα είσαι ευάλωτος απέναντι σε κάθε αντίπαλο και όχι μόνο στην εκπληκτική φετινή ομάδα της Λαυρεωτικής.

Γεγονός 4^ο

Κάθε προπονητής αξίζει να κρίνεται με βάση το ρόστερ που έχει φτιάξει αυτός και μέσα σε ένα σεβαστό χρονικό διάστημα. Ο Κάτας δεν έχει τίποτα από αυτά τα δυο. Η κακή πορεία στην Ευρωλίγκα έφερε ένα τρομερό εκνευρισμό στις τάξεις των φίλων του Παναθηναϊκού που διψούν για… αίμα. Κακώς κατ΄εμε αλλά έγινε. Πρέπει να συντρίβουμε τους αντιπάλους με σκορ τύπου Space Jam αλλιώς γίνεται χαμός. Δεν συζητάμε για τις ήττες που τα πληκτρολόγια μετατρέπονται σε πολυβόλα.

Γεγονός 5^ο

Με εξαίρεση τον αγώνα με τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ όπου η ομάδα και χωρίς τον Νέντοβιτς στήθηκε και καθοδηγήθηκε μαεστρικά από τον Κάτας, δεν έχει δείξει σε κανένα άλλο ματς κάτι το διαφορετικό που να το βάλουμε σαν βάση για την επόμενη χρονιά. Ίσως μόνο αυτό με τα ψηλά σχήματα.

Γεγονός 6^ο

Ο Κάτας δεν έχει την εμπειρία για το επίπεδο του Παναθηναϊκού. Άλλο Χάποελ Ειλάτ και Ιερουσαλήμ και άλλο η ομάδα που κάθε χρόνο εδώ και 26 χρόνια κατακτά συνέχεια τίτλους. Άλλες απαιτήσεις, άλλη νοοτροπία, άλλος κόσμος. Και ούτε φυσικά έχει προπονήσει παίκτες επιπέδου Νέντοβιτς, Παπαπέτρου, Χεζόνια κτλ. Από αυτή την άποψη ίσως ήταν καλό που ήρθε στο 6μηνο αυτό για να… τριφτεί.

Γεγονός 7^ο

Έχει κάνει λάθη ο Κάτας στο κοουτσάρισμα; Φυσικά και έχει κάνει σε πολλούς αγώνες. Αλλά παράλληλα έχει μετατραπεί το ιδανικό πρόσωπο για μια ανθρωποφαγία άνευ προηγουμένου. Φταίει ο Κάτας αν ο Ντιαλό βαράει βολές και μετά παίρνει το ριμπάουν ο ίδιος ανάμεσα σε 3 παίκτες. Η αν ο Μποχωρίδης κάνει 3 δεύτερα να αλλάξει στο σκριν και τρώει τρίποντο; Όλα έχουν ένα όριο.

Τελική ερώτηση: Τον αλλάζεις η τον κρατάς τον Κάτας την νέα σεζόν.

Ξεκάθαρη απάντηση: Αν δεν βρεις κάποιον ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να κάνει την διαφορά ΟΧΙ δεν τον διώχνεις. Τον κρατάς και του δίνεις την ευκαιρία να φτιάξει την ομάδα όπως την ονειρεύεται. Αν σου τύχει στον δρόμο όμως κάποιος που είσαι σίγουρος ότι θα σου αλλάξει την μοίρα τότε ναι τον αλλάζεις και πας στα σίγουρα χέρια.

Αν είναι να γίνει η αλλαγή να αξίζει αποδεδειγμένα να πραγματοποιηθεί. Αλλιώς εμπιστοσύνη στον Κάτας και πολύ βασικό κάλυψη των κενών που υπάρχουν, και που κανένας προπονητής δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει.

Ο Αλβέρτης και ο Διαμαντίδης δώσανε το ΟΚ να έρθει ο Κάτας. Κάτι παραπάνω θα έχουν δει που το κοινό θνητό μάτι δεν το αντιλαμβάνεται.

Αν είναι να γίνει η αλλαγή να αξίζει ο λόγος και το πρόσωπο για το όποιο έγινε.

Mιχάλης Σταμουλάκης