Πρώτα από όλα δεν έχω αλλάξει στο ελάχιστο αυτό που πιστεύω. Είτε κέρδιζε, είτε έχανε ο Παναθηναϊκός. Όλα τα ματς με τον Ολυμπιακό είναι ενδιαφέροντα ΕΚΤΟΣ από αυτά της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος. Δεν είναι Κύπελλο που ενδεχομένως να κρίνει τίτλο, ούτε Ευρωλίγκα. Με τα playoffs ειδικά τα τελευταία χρόνια η έδρα παίζει ρόλο αλλά όχι όπως παλιά που ο έχων το πλεονέκτημα έπαιρνε κατά 99% το πρωτάθλημα.
Ο Παναθηναϊκός κέρδισε γιατί ποντάρισε σε κάποια πράγματα που βγήκαν μέσα από την προσωπικότητα των παικτών του.
Κέρδισε γιατί ο Δημήτρης Πρίφτης παρουσίασε καινούργια πράγματα στο ΣΕΦ. Η ζώνη στο πρώτο ημίχρονο αιφνιδίασε πολλούς αν και δεν θα έπρεπε. Μην ξεχνάτε ότι ο Ολυμπιακός προερχόταν από μια φανταστική εμφάνιση κόντρα στην Μακάμπι. Και λόγω της κατάστασης του Φαλ με κάποιο τρόπο έπρεπε να προστατευτεί. Έμεινε μέσα σε αυτό.
Ο Ολυμπιακός αντέδρασε με τα δυο σκριν στους δυο πρώτους της ζώνης στο δεύτερο ημίχρονο και κατάφερε να πάρει μια διαφορά που φαινόταν ότι θα του δώσει την νίκη. Ο Παναθηναϊκός αντέδρασε και ίσως αυτό το γεγονός είναι που δεν περίμενε ο Ολυμπιακός.
Ήταν φανερό ότι το άγχος μόλις η διαφορά πήγε κάτω από τους -10 είχε κάνει την εμφάνιση του στο κόκκινο στρατόπεδο. Οι επιθέσεις γινόντουσαν χωρίς λογική. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Παπαγιάννης είχε 4 φάουλ με το ξεκίνημα της τελευταία περιόδου και με 4 τελείωσαν. Αντί η μπάλα να πάει στον Φαλ, πήγαινε στο Ουοκαπ να βαράει από την γωνία τρίποντα. Ο Ολυμπιακός δεν είχε κανένα σχέδιο και έμεινε μέσα στο ματς στο τέλος μόνο από τις βολές.
Η νίκη αυτή δεν αλλάζει σε κάτι ότι έχουμε πει για τον φετινό Παναθηναϊκό. Πρέπει να ληφθούν αποφάσεις για να πάει η ομάδα μπροστά. Μην κρυφτούν κάτω από το χαλάκι επειδή έφυγε με την νίκη από το ΣΕΦ.
Υ.Γ.Ο Παναθηναϊκός νίκησε Ολυμπιακό, Εφες και Φενέρ. Κοινός παρανομαστής. Ο Νεμάνια Νέντοβιτς. Όταν παίζει ο Παναθηναϊκός είναι άλλη ομάδα. Όχι μόνο από το σκοράρισμα, αλλά το πώς δημιουργεί τις προϋποθέσεις και για τους συμπαίκτες του να εκτελέσουν.
Υ.Γ.2. Η νίκη στο ΣΕΦ δεν μπορεί να μην κάνει τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού να ζητήσουν εξηγήσεις για τα όργια των Φουφη και Κορομηλά. Δείτε μόνο στο βιντεο στο 9:20 πως αποβάλλουν τον Νέντοβιτς στο τέλος της αναμέτρησης και θα καταλάβετε πολλά. Η απο το μπάσιμο του Σλούκα με τον Μέικον ή το σουτ του Νέντοβιτς απο τα 10 μέτρα που πέφτει ο Φαλ επάνω του.
Αφήστε το 28-13 στις βολές. Οι βολές πολλές φορές είναι και θέμα το πώς παίζει μια ομάδα για να της πάρει. Ήταν φανερό ότι δεν θα άφηναν τον Παναθηναϊκό να ξεφύγει, και με την πρώτη ευκαιρία να κλειδώσουν την νίκη υπέρ του Ολυμπιακού. Σίγουρα ο Νίκος Πιτσίλκας υπεύθυνος ΚΕΔ μετά το φάουλ αλλά δεν δίνεται του Παπαδάκη στο Ιβανώφειο, θα ένιωσε περήφανος για την προσπάθεια αλλά του τα χάλασε ο Νέντοβιτς. Ο Βαγγέλης Λιόλιος είχε πει οτι θέλουν να το κρίνουν αυστηρά για την διαιτησία. Προφανώς δεν μπορεί να αισθάνεται περήφανος για ματς σαν το σημερινό, η αυτό στο Ιβανώφειο ή στο Άρης- Ηρακλής.
Υ.Γ.3 Υπάρχει ο Νέντοβιτς που έκανε θόρυβο, ο Παπαπέτρου, ο Παπαγιάννης, ο Μέικον, υπάρχει και ο αθόρυβος MVP. Λεωνίδας Κασελάκης. Απλά ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ σε άμυνα και επίθεση.
Υ.Γ.4. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός έχει πιο ποιοτική ομάδα από τον Παναθηναϊκό. Αλλά είπαμε. Όλα τα ματς στον κόσμο έχουν μια λογική εκτός από αυτό το ζευγάρι.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Ότι πληρώνεις παίρνεις αλλά … όλα έχουν ένα όριο
Ανέστησε και την Ζαλγκίρις ο Παναθηναϊκός. Δεν είναι κάτι που ξάφνιασε κανέναν αλλά η αλήθεια είναι ότι δύσκολα μπορείς να βλέπεις αυτό το θέαμα.
Μια ομάδα με πολύ κακές επιλογές, εγκληματικά λάθη το καλοκαίρι στον σχεδιασμό και μια κατηφόρα που κανείς δεν μπορεί να δει το που τελειώνει.
Μάλλιασε η γλώσσα μας να το λέμε. Προσωπικά δεν με νοιάζει η τελευταία θέση ή η 9η. Ποια η διαφορά στον αποκλεισμό; ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΗΚΕΣ και στην μια και στην άλλη. Ούτε κανένας Παναθηναϊκός μικραίνει. Η Εφες τελευταία ήταν πριν τρία χρόνια και τώρα ουσιαστικά είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης τα τελευταία δυο χρόνια (άσχετα αν πήρε την κούπα την μία φορά).
Είναι ότι κανείς δεν έχει καταλάβει τι διάολο θέλει να φτιάξει αυτή η ομάδα και με ποιους. Θες να κάνεις ένα κορμό; Μάλιστα. Με ποιους; Σοβαροί να είμαστε. Πήρες για κορμό τον Τζεχάιβ Φλόιντ αντι του Κώστα Αντετοκούνμπο. Επειδή κάρφωνε τις μπάλες στο Ισραήλ. Και σουτάρει ταμπλό από τα 4 μέτρα. Η χάνει κάτω από το καλάθι το alley-hoop. Προφανώς μπορεί να συμβεί στον καθένα που παίζει μπάσκετ. Αλλά αν θες να λες ότι τιμάς την φανέλα και την ιστορία του Παναθηναϊκού δεν παίρνεις παίκτη του Λόλα να ένα μήλο. Γιατί πραγματικά έχει πολλά να μάθει. Και αποκλείεται να τα μάθει σε ένα χρόνο.
Ξένοι με πέντε πόντους, μηδενική δημιουργία και καταλήγουμε σε αγώνα ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ επί τρεις συνεχόμενες φάσεις να παίζει ο Παπαπέτρου κεντρικό pick and roll για να πάρει την μπάλα στο τρίποντο και να πάει κώλο-κώλο μέχρι μέσα τον αντίπαλο του και να κάνει ένα fade away σουτ προς τα πίσω. Νομίζω ότι δεν είναι χαζοί οι άνθρωποι στον Παναθηναϊκό (τουναντίον) για να μην έχουν αντιληφθεί ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά.
Νιώθω ότι κάτι περιμένουν. Ένα μπαμ για να λάβουν δραστικές αποφάσεις. Όλοι υποψιαζόμαστε ποιο είναι αυτό το μπαμ. Σίγουρα όχι το Μόναχο την Πέμπτη, ούτε το ΟΑΚΑ την άλλη Πέμπτη με την Ζενιτ. Εδώ όμως ελλοχεύει και ένας μεγάλος κίνδυνος. Μια ενδεχόμενη νίκη επί του Ολυμπιακού την Δευτέρα στο ΣΕΦ να βάλει κάτω από το χαλί όλα τα προβλήματα που κουβαλάει η ομάδα. Προφανώς και η νίκη στο ντέρμπι θα είναι βάλσαμο αλλά αν κοιτάξουμε το δέντρο, θα χάσουμε το Δάσος.
Υ.Γ. Επειδή πολλά ακούω για το ματς της Δευτέρας. Προφανώς όταν παίζεις με τον Ολυμπιακό θέλεις να νικάς και το ανάποδο. Αλλά με την ψυχρή ματιά τα ματς του πρωταθλήματος την κανονική σεζόν είναι τα πιο αδιάφορα. Αυτά που στην ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ ΔΕΝ ΚΡΙΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ. Μόνο την ηρεμία των ομάδων και των προπονητών.
Y.Γ.2 Ο Φερελ γιατί ήρθε; Απλά να τονίσουμε οτι για να δείξει καποιος πρέπει να παίζει.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Τρικυμία εν κρανίω εντός και εκτός παρκέ
Τρικυμία εν κρανίω: ένα μωσαϊκό σκέψεων. Σκέψεις που μπλέκονται μεταξύ τους, σκέψεις που αυτοαναιρούνται, σκέψεις που έχουν το προνόμιο να μην καταλήγουν πουθενά.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει αυτή την στιγμή στον Παναθηναϊκό. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούν τόσο το καλύτερο.
Αφήστε τις μ@λακίες των άλλων οπαδών και μερικών Παναθηναϊκών. Καμία ομάδα δεν μικραίνει με μια η και δυο η και τρεις κακές χρονιές στην Ευρώπη. Εκτός αν έχει μικρύνει η Μακάμπι που έχει να πάει 8αδα και F4 δεν ξέρω και εγώ πόσα χρόνια.
Αλλά ο Παναθηναϊκός πρέπει να αλλάξει ρότα. Πλάνο, σχέδιο πείτε το όπως θέλετε. Η σεζόν στην Ευρωλίγκα είναι χαμένη. Πρέπει να έχεις γίνει Παναθηναϊκός το 2012 για να σε ενδιαφέρει αν θα βγούμε 16οι η 12οι. Τραγικό και μόνο να το συζητάς.
Ας μπει επιτέλους ένα πλάνο, ένα σχέδιο. Με ποιους θες να φτιάξεις κορμό. Ποιοι θα μείνουνε; Ετοίμασε παίκτες για την νέα σεζόν. Δεν έχει νόημα να συζητάμε για την φετινή Ευρωλίγκα. Κάποιες σκόρπιες νίκες θα γίνουν και αυτό είναι όλο. Δεν είναι μόνο ότι έχεις το μικρότερο μπάτζετ. Είναι ότι έχεις και κακή ομάδα στημένη.
Και αγωνιστικά δεν βλέπεσαι. Είχες κακό πρόγραμμα στην αρχή;
Τώρα τι φταίει το πρόγραμμα;
Έχει ο Παπαπέτρου 2/10 και παίρνει την τελευταία προσπάθεια.
Με ποια λογική και σκεπτικό;
Από την έκφραση του προσώπου του Δημήτρη Πρίφτη υποθέτω ότι κάτι άλλο είχε στο μυαλό του για την τελευταία φάση. Όπως δήλωσε είχε σχεδιάσει την τελευταία επίθεση για το Μέικον. Αν εσας σας φάνηκε αυτό επίθεση για τον Μέικον που έτρεξε να δώσει την μπάλα στον Παπαπέτρου πάω πάσο.
Δώστε στον κόσμο προοπτική. Ελπίδα. Δείξτε ότι δουλεύετε με γνώμονα κάτι. Αυτό το πράγμα με τους οκτώ ξένους δεν είναι Παναθηναϊκός. Δεν είναι ομάδα, δεν γεννάει αισιοδοξία σε κανένα. Η ήττα είναι το λιγότερο. Είπαμε προσωπικά δεν μπαίνω σε κουβέντα με ανθρώπους να λένε θα βγούμε τελευταίοι ενώ θα μπορούσαμε 13οι. Δεν μεγάλωσα με αυτόν τον Παναθηναϊκό.
Υ.Γ. Σε καμιά περίπτωση να φύγει ο Πρίφτης. Δεν θα φτιαχτεί ποτέ τίποτα άμα ανά δυο μήνες φεύγει ένας προπονητής για άλλον. Αλλά ήρθε η ώρα να πάρει και αυτός τις αποφάσεις του. Δεν παίζει η ομάδα όπως θέλει. Ας αλλάξει οτι νομίζει αυτός οτι πρέπει να αλλάξει. Και αν δίνει την επίθεση στον Μεικον και την παίρνει παίκτης με 2/10, αυτός θα πάει σπίτι του κάποια στιγμή όχι ο παίκτης.
Υ.Γ. Μιας και μιλάμε για σχεδιασμό τελευταίας επίθεσης τι θυμήθηκα… (δείτε το βίντεο παρακάτω)
Μιχάλης Σταμουλάκης
Από χθες μετά την βαριά ήττα του Παναθηναϊκού από τον Ερυθρό Αστέρα έχει αρχίσει ένας πόλεμος στα social media με διάφορες προεκτάσεις. Από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, μέχρι τους Αλβέρτη και Διαμαντίδη, τον Δημήτρη Πρίφτη, τους παίκτες κτλ.
Ένα πράγμα που πραγματικά με τρελαίνει ειδικά να το βλέπω σε κείμενα δημοσιογράφων είναι να προσπαθούν όλες οι ευθύνες και η κριτική να πηγαίνει σε ένα πρόσωπο πάντα. Δεν γίνεται να φταίει ένας στις ήττες. Δεν είναι τένις. Είναι μπάσκετ. Ομαδικό άθλημα που ξεκινάει έξω από τις γραμμές και τελειώνει με τους αθλητές μέσα.
Οι ευθύνες του Δημήτρη Γιαννακόπουλου είναι γνωστές. Σεβαστό να θέλει να απεμπλακεί από τα δρώμενα της ομάδας αλλά όταν κουβαλάς αυτό το όνομα πρέπει η να φροντίσεις για την επόμενη μέρα, ή να κρατήσεις την ομάδα σε ένα αξιοσέβαστο επίπεδο μέχρι να βρεθεί αγοραστής τιμώντας με τον καλύτερο τρόπο την αυτοκρατορία που έχτισε ο Παύλος και ο Θανάσης.
Από εκεί και πέρα όμως: Έχεις μπάτζετ 5 εκατομμύρια. Μικρό αλλά και η Μπάγερν που έφτασε ένα καλάθι πριν το F4 πέρυσι 6 είχε. Αν υπάρχει λογική μπορεί να φτιαχτεί μια αξιόμαχη ομάδα.
Διαμαντίδης- Αλβέρτης: Όνειρο το γεγονός ότι τρέχουν αυτοί οι δυο άνθρωποι την ομάδα και μακάρι να μείνουν ακόμα και αν βρεθεί αγοραστής.
ΑΛΛΑ
Δεν μπορώ να καταλάβω αυτούς που έτσι και πεις ότι οι Διαμαντίδης- Αλβέρτης έχουν ευθύνες είναι έτοιμοι να σε κατασπαράξουν. Δεν ζήτησε κανείς να τους πάρουν τα κεφάλια. Ούτε να φύγουν από την ομάδα. Αλλά πώς να το κάνουμε. Τον Παναθηναϊκό… τρέχουν. Είναι λογικό να υπάρξει ΚΡΙΤΙΚΗ στις επιλογές τους. Και αυτή την στιγμή έχουν και αυτοί ευθύνη. Όπως έχουν στα καλά (Νταμπλ πέρυσι- Super Cup φέτος) , έτσι έχουν και στα άσχημα. Δεν είναι κανείς στο απυρόβλητο. Ξαναλέω όχι με διάθεση καρατόμησης τους αλλά με σκοπό να βρεθεί μια λύση.
Διαβάζω από χθες ότι την μικρότερη ευθύνη την έχει λέει ο Δημήτρης Πρίφτης. Έχω ξεκαθαρίσει την άποψη μου για τον προπονητή Πρίφτη( Τον θεωρώ από τους καλύτερους προπονητές που έχουμε στην Ελλάδα) αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι ο προπονητής έχει την μικρότερη ευθύνη.
-Δεν έφερα εγώ 8 ξένους οι περισσότεροι από το κάτω ράφι. Εκ των οποίων ο ένας έχει σε 8 ματς 13 στα 50 σουτ. Ξένοι επιπέδου Παναθηναϊκού αυτοί την στιγμή λογίζονται μόνο οι Μεικον, Σαντ Ρος και Νέντοβιτς και λίγο ο Οκάρο (ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ).
-Δεν ετοίμασα εγώ την ομάδα πνευματικά να χάνει από τα αποδυτήρια.
-Δεν δήλωσα εγώ ότι ο Γουόλτερς (η επιτομή του ‘1’ ) δεν είναι καλύτερος από αυτούς που έχουμε.
-Δεν έχτισα ουσιαστικά δυο ομάδες (1 για Ελλάδα, 1 για Ευρωλίγκα)
-Δεν απαξίωσα εγώ τον Μποχωρίδη και ξαφνικά μπαίνει χθες να παίξει με την διαφορά στους τριάντα πόντους.
-Δεν δήλωσα εγώ ότι η ομάδα θα παίζει άμυνα και έχουμε γίνει η χαρά του κάθε πικραμένου.
-Δεν πήρα εγώ από τον κόσμο την ελπίδα και την προοπτική. Μια ομάδα που ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων δείχνει να μην έχει μέλλον. Η θα χτιστεί κορμός με τον Πέρι, τον Φερέλ και τον Έβανς.
Πρέπει να παρθούν αποφάσεις άμεσα. Δεν είναι ότι η ομάδα περνάει μια κακή περίοδος. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει συνοχή σαν οργανισμός αυτή την στιγμή. Αγωνιστικά κανείς δεν ξέρει τι θέλει να παίξει. Το ρόστερ είναι μπερδεμένο. Χωρίς ξεκαθάρισμα ρόλων. Αν θέλουμε να σωθεί η χρονιά στην Ελλάδα και στην Ευρωλίγκα να βελτιωθεί θα πρέπει άμεσα να γινει ανακατανομή ρόλων. Και ίσως και αλλαγές προσώπων. Όχι στην τεχνική ηγεσία αλλα στους παίκτες. Αλλά αν δεν υπάρχουν λεφτά ας μην αποκτηθούν άλλοι στην θέση τους. Όχι μέτριοι αντί μετρίων.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Το να ηττηθείς στον αθλητισμό δεν είναι τραγωδία. Καμία ήττα δεν είναι τραγωδία. Αγωνίζονται δυο ομάδες, κάποια θα είναι καλύτερη και θα κερδίσει. Αγωνίζονται δυο ομάδες! Τι ειρωνεία γιατί στο Βελιγράδι σήμερα αγωνίστηκε μόνο μια ομάδα που φορούσε κόκκινα.
Οι άλλοι που θέλουν να λένε ότι λέγεται Παναθηναϊκός έμεινε στην Αθήνα και δεν πήγε απλά ποτέ εκεί.
Διασύρθηκαν οι πράσινοι στο Βελιγράδι. Είναι αλήθεια αλλά και με ένα πόντο να έχαναν πάλι ήττα είναι. Το πρόβλημα δεν είναι η ήττα.
Το πρόβλημα είναι ότι ο Παναθηναϊκός παύει σιγά- σιγά να λειτουργεί με την περίφημη τεχνογνωσία τόσο ετών. Και πώς να μην την χάσει όταν έφυγαν όλοι όσοι την δημιούργησαν. Ο μεγάλος Ομπράντοβιτς, οι γίγαντες Παύλος και Θανάσης Γιαννακόπουλος, ο Μάνος Παπαδόπουλος.
Να μιλήσουμε για μπάσκετ; Τι ακριβώς να πούμε;
Για την στελέχωση της ομάδας. 8 ξένους;
Με μπάτζετ 5 εκατομμύρια που ξέρεις ότι δεν μπορείς να πάρεις 6 από το πάνω ράφι πηγαίνεις και παίρνεις 8;
Γνωρίζοντας ότι δημιουργείς δυο ομάδες μια για την Ελλάδα και μια για την Ευρώπη; Γνωρίζοντας ότι χημεία δύσκολα θα βρει αυτή η ομάδα.
Δίνεις τα λεφτά σου στο ‘4’ για Ουάιτ και Έβανς και μένεις γυμνός στην θέση ‘1’.
Μια ομάδα ΠΟΥ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΉ (ασχέτως αν θεωρώ πολύ καλό προπονητή τον Δημήτρη Πρίφτη) δεν έχει ταυτότητα. Δεν έχει αρχή, μέση και τέλος.
Και πάνω από όλα ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ στον κόσμο της την Ελπίδα. Την προοπτική. Να πεις ότι τρώω τις σφαλιάρες αλλά δουλεύω πάνω σε ένα πλάνο. Να βγάλω δυο παίκτες για του χρόνου. Ένα σχέδιο που να το υπηρετήσεις. Και ο κόσμος θα στηρίξει.
Και τώρα στο γήπεδο θα πάει ο κόσμος. Έχει χαρίσει πολλά αυτή η ομάδα στον πράσινο οργανισμό που δεν μπορούν να ξεχαστούν με μια η δυο κακές σεζόν. Αλλά ακριβώς επειδή έχει χαρίσει τόσα υπάρχουν και απαιτήσεις. Όπου απαίτηση είναι να παλεύουν κάθε ματς και να τιμούν την φανέλα που φορούν. Πήρες 5 ξένους εκ των οποίων οι 4 δεν έχουν παίξει Ευρωλίγκα ποτέ.
Άφησες την πιο νευραλγική θέση στο μπάσκετ γυμνή για να φορτώσεις το ‘4’.
Μπαίνεις να αγωνιστείς και από το πρώτο ημίχρονο ΣΥΝΕΧΩΣ τρέχεις να προλάβεις στο σκορ. Διασύρεσαι και ακούς πρέπει να μάθουμε από τα λάθη μας, και να δουλέψουμε και να βγάλουμε αντίδραση. Δικαιολογίες να’ χάμε να λέγαμε.
Για να μην τρελαθούμε ΚΑΝΕΙΣ δεν ζήτησε Φ4 από τον Παναθηναϊκό. Ο κόσμος απαιτεί παίκτες, προπονητές και διοίκηση να καταλάβουν ποιον οργανισμό υπηρετούν. Τι ιστορία κουβαλάει αυτή η φανέλα. Είστε στον Παναθηναϊκό. Που υπό άλλες συνθήκες δεν θα περνάγατε έξω από το ΟΑΚΑ…. Can you Imagine… που έλεγε και μια ψυχή.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Σημασία όσο και η νίκη, έχει ο τρόπος
Ο Παναθηναϊκός με μια διαστημική εμφάνιση διέλυσε την Εφες στο ΟΑΚΑ με 95-69. Την πρωταθλήτρια Εφες. Προφανώς και η απουσία του Μισιτς και του Ντάνστον ήταν σημαντικές για τους Πρωταθλητές Ευρώπης αλλά διόλου απασχολεί τον οργανισμό των πρωταθλητών Ελλάδας αυτό.
Ο Παναθηναϊκός πήρε την νίκη παίζοντας ίσως για πρώτη φορά με τον τρόπο που οραματίζεται ο Δημήτρης Πρίφτης. Απίστευτα σκληρή άμυνα ειδικά πάνω στο Λάρκιν. Κυριαρχία στα ριμπάουντ και με μια επίθεση όπου ο Μέικον και δευτερευόντως ο Νέντοβιτς ξεχώρισαν. Καλές περιστροφές, κερδισμένες μάχες και στο ένας εναντίον ενός αλλά και στα miss-match και νικητές στην μάχη των ριμπάουντ.
Αυτός που άναψε την σπίθα
Ο Ντάριλ Μέικον έκανε το ματς της ζωής του πιστοποιώντας πως είναι τρομερή φόρμα. Είχε 34 πόντους με 9/12 τρίποντα, έκοβε τα πόδια της Εφές σε κάθε προσπάθεια να αναθαρρήσει και καλές άμυνες. Αυτός όμως που έδωσε το έναυσμα ήταν ο Χάουαρντ Σαντ Ρος. Αυτός ήταν παντού σε άμυνα και επίθεση και έδειξε τον τρόπο με τον οποίο ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να παίξει για να πάρει το ματς. Και το έκανε.
Ο Παπαγιάννης έδειξε το παίκτη που θαυμάσαμε όλη την προηγούμενη σεζόν. Έπαιξε τρομερές άμυνες και μέσα στην ρακέτα αλλά και στην περιφέρεια στις αλλαγές στα σκριν ενώ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τροφοδοτήθηκε σωστά και τελείωσε με 6/8.
Δεν αλλάζουν πολλά με την σημερινή νίκη. Είπαμε σπουδαία που ήρθε αλλά ο τρόπος είναι αυτός που θα πρέπει να διατηρηθεί. Ζητούμενο είναι η συνέπεια. Η Βιλερμπάν την Παρασκευή είναι ΟΜΑΔΑ με όλη την σημασία της λέξης. Το κατάλαβε πριν λίγο και η ΤΣΣΚΑ.
Δουλειά και χαμηλά η μπάλα. Οι στόχοι είναι συγκεκριμένοι. Καλή και πάνω από όλα ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗ παρουσία στην Ευρωλίγκα και κατάκτηση των τριών στόχων στην Ελλάδα. Ο Ένας επετεύχθη και συνεχίζουν για τους άλλους δυο.
Υ.Γ. Δεν περιμέναμε την σημερινή εμφάνιση του Μεικον για να διαπιστώσουμε ότι είναι ο ξένος με την μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα στην ομάδα. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι με ποιο σκεπτικό κάποιοι λέγανε ότι πρέπει να βγει αυτός στην Ελλάδα για να μπει ο Φερέλ.
Υ.Γ.2 95-69 με τον Παναθηναϊκό να εκτελεί 10 βολές (10/10) και την Εφές 25(19/25).
Μιχάλης Σταμουλάκης
Θεμελειώδης αρχή στο μπάσκετ και ειδικά στην άμυνα είναι ότι αυτή τελειώνει όταν πάρει η ομάδα που αμύνεται το ριμπάουντ. Δεν νομίζουμε ότι μπορούμε σε αυτό το μπλογκ να σας πούμε κάτι που δεν είδε και ο πλέον αδαής για το ματς του Παναθηναϊκού με την Μπασκόνια. Σπουδαίος Παπαπέτρου, συγκλονιστικός Μέικον στο φινάλε αλλά… ΡΙΜΠΑΟΥΝΤ.
15 αμυντικά ριμπάουντ και όλοι οι πόντοι της Μπασκόνια από το 73-71 προερχόμενα από αυτά. Τι ανάλυση να κάνεις για αυτό το ματς. Και να πεις ότι στα πήρε κανένα θηρίο. Ο Φοντέκιο με τον Γκρέιντζερ. Δηλαδή τι να υποθέσουμε ότι θα γίνει με τον Ταβάρες την Πέμπτη;
Πραγματικά ήταν κρίμα για την προσπάθεια του Παναθηναϊκού. Έδειξε ότι μπορεί να προσφέρει κάτι διαφορετικό σε σχέση με την περσινή χρονιά αλλά η αλήθεια είναι ότι μια τέτοια ήττα και με τον τρόπο που έρχεται σου κόβει τα πόδια. Δεν είναι απλά μια ήττα. Είναι μια τεράστια χαμένη ευκαιρία.
Ο Παναθηναϊκός έδειξε και σε αυτό το ματς ότι για να κερδίσει χρειάζεται ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ τρεις πόλους και σημεία αναφοράς στην επίθεση. Με δυο δουλειά δεν γίνεται. Και ειδικά άμα χάνονται τα ριμπάουντ κατά αυτόν τον τρόπο.
Υ.Γ. Ο Παναθηναϊκός με την απόκτηση του Φερέλ φτιάχνει ουσιαστικά δυο ομάδες. Μια για την Ελλάδα και μια για την Ευρώπη έχοντας 8 ξένους. Μακάρι να γνωρίζουν οι άνθρωποι του τι κάνουν αλλά εγω προσωπικά διαφωνώ με αυτή την τακτική.
Μιχάλης Σταμουλάκης
Το καλωσόρισμα στην Ευρωλίγκα ήταν σκληρό
Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε με ήττα την σεζόν στην Ευρωλίγκα απέναντι στην πρωτάρα Μονακό με 75-53.
Η άστοχη ατάκα του Χεζόνια και το παραλήρημα του
Πριν περάσω στο κυρίως κείμενο να ξεκαθαρίσω κάτι. ΛΑΤΡΕΥΩ τον Μάριο Χεζόνια. Πιστεύω την μεγάλη αγάπη που έχει για τον Παναθηναϊκό, λατρεύει την ομάδα και τον κόσμο της απο μικρό παιδί, και όπως έγραψα την ημέρα που έφυγε θεωρώ σίγουρο το γεγονός ότι θα γυρίσει και πάλι στο ΟΑΚΑ.
Μόνο που για να γυρίσει θα πρέπει να αλλάξει μυαλά. Γιατί πάνω στην αγάπη του και τον πανικό του να δικαιολογήσει την φυγή του από τον Παναθηναϊκό είπε πράγματα που πραγματικά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
Ο Πρίφτης, το πρώτο.. αίμα των Διαμαντίδη- Αλβέρτη και η Παναθηναϊκή ιδέα του Παπάζογλου
Ο Δημήτρης Πρίφτης είναι από σήμερα ο νέος προπονητής του Παναθηναϊκού. Ο 53χρονος Έλληνας προπονητής επιστρέφει στο ΟΑΚΑ αυτή την φορά για να αναλάβει αυτός την ομάδα και όχι στο πλευρό κάποιου άλλου (Αλβέρτης το 2014).
Θεωρώ ότι ήταν η ιδανική επιλογή για τον πάγκο των νταμπλούχων Ελλάδας. Ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν τις αρχές του Δημήτρη Πρίφτη. Σεμνός, ταπεινός , όχι ουρανοκατέβατος και έχοντας περάσει όλα τα στάδια ανέλιξης έρχεται να δώσει αυτό που έλειπε από την περσινή ομάδα.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Μια ομάδα σκληρή, που θα παλεύει όλα τα ματς, θα έχει αρχή, μέση και τέλος και νόημα στο παιχνίδι της. Που όπως είπε ο ίδιος ο Δημήτρης Πρίφτης θα σέβεται αλλά δεν θα φοβάται κανένα.
Αν θα έρθουν δύσκολες βραδιές; Όχι μια. Πολλές. Εκεί θα φανεί το πόσο στηρίζει η ίδια η διοίκηση το project που έχει στο μυαλό της να υλοποιήσει. Γιατί η επιλογή Πρίφτη είναι… το πρώτο αίμα των Αλβέρτη- Διαμαντίδη. Η πρώτη μεγάλη απόφαση των ανθρώπων που ηγούνται του τμήματος. Τον Βόβορα τον βρήκαν πέρυσι και ο Κάτας ήταν μια λύση ανάγκης αφού ο Πρίφτης δεν μπορούσε να φύγει από το Καζάν.
Κάποιοι νομίζουν ότι είναι μια λύση ανάγκης. Ίσως δεν έχουν παρακολουθήσει την πορεία του Έλληνα τεχνικού και τον τρόπο δουλειά τους. Αν και κανένας δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο με την επιτυχία εν τούτοις θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός θα είναι καλύτερη ομάδα από πέρυσι και όπως έγραψα παραπάνω με αρχή- μέση και τέλος. Η εικόνα που παρουσίαζε πέρυσι η Ουνιξ ήταν άξια θαυμασμού. Ειδικά στην σειρά που έκρινε την Ευρωλίγκα κόντρα στην πρωταθλήτρια Ιταλίας και βαθύπλουτη Βίρτους μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί και ως επική.
Μεταγραφικά αυτή την στιγμή δεν έχει νόημα να γράψουμε κάτι. Ελπίζουμε μόνο το σερί των καλών επιλογών ξένων που κάνει ο Πρίφτης στις ομάδες του να συνεχιστεί. Πάντα ζητά συγκεκριμένα χαρακτηριστικά για αυτό πιθανόν να ακούσουμε ονόματα που δεν έχουν γραφτεί η δεν είναι τόσο γνωστά στο ευρύ κοινό.
Ο Παναθηναϊκός έχει από σήμερα προπονητή. Δουλευταρά και προοπτική τριετίας. Δεν έχει κανένα νόημα να συζητάμε για οποιονδήποτε άλλον. Η ομάδα πρέπει να στηριχθεί όπως μόνο ο κόσμος του Παναθηναϊκού γνωρίζει.
Υ.Γ. Ζούμε στο 2021 και όχι στο 2009, ούτε στο 2012. Όποιος προσπαθεί να αποδομήσει τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς είναι το λιγότερο άσχετος με την ιστορία, τις αρχές και τις αξίες του Παναθηναϊκού. Φτάνει όμως κάθε χρόνο το ίδιο έργο. Ο Ζοτς είναι ο κορυφαίος όλων. Δεν μπορεί σε κάθε στραβή βραδιά να τον θυμόμαστε. Γιατί ήταν ένας συνδυασμός που δεν πρόκειται να ξαναέρθει. Παύλος- Θανάσης- Κώστας και Ζέλικο. Πρέπει η ομάδα να προχωρήσει μπροστά και να αγαπάμε αυτό που έχουμε. Και αυτή την στιγμή ο Παναθηναϊκός έχει δυο μύθους για καθοδηγητές , έναν προπονητή με όλη τη σημασία της λέξης και τον κόσμο του που δεν τον άφησε ποτέ.
Ο Μιχάλης Παπάζογλου ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε το τριφύλλι για σήμα του ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ είχε πει στη Γενική Συνέλευση του Παναθηναϊκού Α.Ο. το 1948:
<< O Παναθηναϊκός αγαπητοί συνάδελφοι είναι μια μεγάλη οικογένεια, πατριαρχική, της οποίας τα μέλη διέπονται υπό μίας ειδικής νοοτροπίας. Συνδέονται, αλληλοεκτιμώνται, κινούνται και δρουν υπό μιαν λίαν ιδιότροπον σκέψιν. Ημείς οι οποίοι εζήσαμεν και ηνδρώθημεν επί μίαν τεσσαρακονταετίαν μέσα εις αυτήν την περίεργον ατμόσφαιραν, αισθανόμεθα μιάν ενδόμυχον μεταξύ μας αγάπην, εκτίμησιν, υποχρέωσιν. Όλοι έχομεν την γνώμην και την ακράδαντον πεποίθησιν ότι ο Παναθηναϊκός είναι μία πραγματικά μεγάλη ιδέα, που αποτελεί ένα μέρος του βίου μας, που θα ζει πάντα. Τα μέλη, οι αθληταί, τα συμβούλια παρέρχονται και αντιπαρέρχονται. Ο Παναθηναϊκός, όμως, θα παραμένη επί γενεάς γενεών εις την Αιωνιότητα. >>
Μιχάλης Σταμουλάκης
Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε στην 1η μάχη των ανανεώσεων του. Ο Ντίνος Μήτογλου επέλεξε την Αρμάνι Μιλάνο και τον Ετόρε Μεσίνα παρόλο που η οικονομική πρόταση ήταν η ίδια με αυτή των νταμπλούχων Ελλάδας.
Ο Ντίνος Μήτογλου ένας εξαιρετικός παίκτης και χαρακτήρας θεώρησε ότι το Μιλάνο είναι το σωστό μέρος για να κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα του. Είμαστε οι τελευταίοι που θα κρίνουμε αυτήν την απόφαση. Έτσι θεώρησε, έτσι έκρινε, έτσι έπραξε.
Προτίμησε την ομάδα που ΕΧΕΙ προπονητή και μάλιστα εγνωσμένης αξίας. Ο Παναθηναϊκός (πολύ κακώς) δεν έχει ακόμα αποφασίσει τα του πάγκου του. Ο Μήτογλου θεώρησε ότι στην Αρμάνι θα έχει τα φόντα να εξελιχθεί παικτικά ώστε σε δυο χρόνια να κοιτάξει να κάνει το άλμα για το ΝΒΑ που είναι το μεγάλο του όνειρο.
Στο τέλος της ημέρας είναι όλα θέμα επιλογών. Ο Παναθηναϊκός έκανε την προσπάθεια του (αργοπορημένα πολύ αφού ξέρεις ότι θα πας με έσοδα-έξοδα δεν περιμένεις να πλακώσουν ορδές από ομάδες) και όχι μόνο την έκανε αλλά πήγε να τινάξει την μπάνκα στον αέρα… και το μέλλον της ομάδας επίσης.
Δεν έχει σημασία αν ο Μήτογλου άξιζε αυτά τα λεφτά η όχι. Σημασία έχει ο τρόπος με τον οποίο κινήθηκε η διοίκηση που ήταν … λίγο σπασμωδικός.
Από την στιγμή που λες ότι θέλεις να φτιάξεις ομάδα καλύτερη από πέρυσι προφανώς θέλεις να κρατήσεις τους καλύτερους σου παίκτες.
Με την διαφορά όμως ότι δεν μπορείς να βάζεις σε κίνδυνο ολόκληρο το οικοδόμημα της ομάδας.
-Αν έπαιρνε ο Μήτογλου κοντά στο 1 εκατομμύριο; Πόσα θα ζήταγε ο Παπαπέτρου; Ο Νέντοβιτς, ο Χεζόνια; Πόσα θα σου μένανε για playmaker που μετά από 1,5 χρόνο πρέπει να αποκτήσει η ομάδα έναν. Δίνεις το 1/6 η το 1/7 για τον 4αρι σου. Ναι οκ είναι Έλληνας και ο κορμός ο Ελληνικός πρέπει να μένει. Είναι εγγύηση επιτυχίας αυτό; Να το πούμε και στον Αταμάν τότε που πήρε την Ευρωλίγκα με ένα Τούρκο στο παρκέ (Σανλί).
Θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός έκανε την σωστή προσφορά στον Μήτογλου στην πρώτη προσέγγιση. 30% αύξηση στο συμβόλαιο που είχε. Του έδινε άπλετο χώρο να εξελίξει το παιχνίδι του στο υψηλότερο επίπεδο. Ο παίκτης προτίμησε την Αρμάνι και τον Ετόρε Μεσίνα. Καμία κακία και η ζωή προχωράει για τον Παναθηναϊκό. Παικτάρα ο Μήτογλου και μακάρι να πετύχει στην καριέρα του και να γυρίσει μια μέρα στο ΟΑΚΑ.
Ήταν επιλογή του παίκτη και η ομάδα δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο.
Υ.Γ. 1 Δυστυχώς ο κόσμος του Παναθηναϊκού τα έχει βάλει με όλους και με όλα και μερικοί πραγματικά θεωρώ πως έχουν χάσει την μπάλα.
Γράφουν κάποιοι γιατί να μείνει ο Μήτογλου στον 16ο της Ευρωλίγκα και να μην πάει στην 3η; Πρώτα από όλα η χρονιά τελείωσε. Όλοι ξεκινάνε από το 0. Αν ο κάθε παίκτης επέλεγε την εκάστοτε ομάδα με βάση την θέση που είχε την περασμένη χρονιά η Εφές αυτή την στιγμή δεν θα έπρεπε να είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης. Γιατί με το σκεπτικό σας πριν τρία χρόνια βγήκε τελευταία. Την επόμενη όμως έφτασε στον τελικό στην Βιτόρια. Και τώρα είναι Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Προφανώς και δεν υπονοώ ότι θα γίνει το ίδιο με τον Παναθηναϊκό. Αλλά είναι αστείο επιχείρημα να λες βγήκε 16ος θα πάω σε αυτόν που βγήκε 3ος. Γιατί η χρονιά δεν είναι μόνο Ευρωλίγκα. Είναι και εγχώριες διοργανώσεις. Και εκεί η Αρμάνι στο τέλος της χρονιάς καταποντίστηκε. Άρα η επιλογή δεν γίνεται σε καμία περίπτωση με την βαθμολογική κατάταξη.
Υ.Γ. 2 Ο Παναθηναϊκός θα είναι πολύ καλύτερος από πέρυσι. Θυμηθείτε το. Για να μην πετάμε και στα σύννεφα όμως διεκδίκηση τριών στόχων στην Ελλάδα (Super Cup, Πρωτάθλημα και Κύπελλο) και πιθανή πρόκριση στην 8αδα. Αλλάξανε οι εποχές. Το 2010 είναι 11 χρόνια πίσω.
Υ.Γ.3 Ο Παναθηναϊκός ανεξάρτητα από τις επιτυχίες, τις αποτυχίες και τους τίτλους θα λυτρωθεί μόνο όταν… (σε επόμενο κείμενο)
Μιχάλης Σταμουλάκης
